Είναι τα πράγματα, όμως, έτσι ακριβώς όπως τα αφηγούνται; Ηταν, όντως, "μολυσμένα" και δίσεκτα τα τριάντα επτά μεταπολιτευτικά χρόνια που καλούμαστε σήμερα να αποκηρύξουμε ή, μήπως, το ζήτημα είναι πιο σύνθετο απ' όσο επιτρέπουν οι δημοφιλείς γενικεύσεις των ημερών;
Από τη μήτρα της μεταπολίτευσης ξεπήδησαν πολλά: η διαφθορά, ο κομματισμός, η αδιαφάνεια, το πελατειακό απόστημα. Δεν ήταν ωστόσο τα μόνα. Γιατί δίπλα στις παθογένειες που τράβηξαν και τραβούν στον πολιτικό βυθό δίκαιους, άδικους και ανύποπτους, βρίσκεται η παρακαταθήκη της πιο δημοκρατικής περιόδου που γνώρισε ο τόπος, της πιο μακρόχρονης φάσης ευημερίας για στρώματα της κοινωνίας που δεν είχαν δει ποτέ κατά πού πέφτει ο ήλιος.
Ας το έχουν κατά νου οι Ροβεσπιέροι του ισοπεδωτισμού και όσοι ξηλώνουν με μειοψηφικά γιουρούσια όσα κατέκτησε ως μορφή συλλογικής - δημοκρατικής συνεννόησης αυτή η κοινωνία: η χούντα τέλειωσε το '74. Και η μεταπολίτευση -με τα καλά και τα κακά της- είναι η δημοκρατική περιουσία μας.
ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου