Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου υπό τον πυθμένα της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου είναι τεράστια! Η άπληστη για κατανάλωση ενέργειας κοινωνία δυτικού τύπου έχοντας σαφή την αίσθηση των συνεπειών από την ολοένα και αυξανόμενη τιμή των υγρών καυσίμων, λόγω της επικείμενης εξάντλησης των πετρελαιοπηγών, αναζητά εναγωνίως νέες πηγές. Θα ήταν αφελές να δεχθούμε ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ήσαν ώς πρόσφατα άγνωστα στους διεθνείς επιστημονικούς και κατ’ επέκταση πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους.
Το γιατί εκδηλώνεται τόσο έντονη κινητικότητα από το τέλος του παρελθόντος έτους, εμείς, οι “κοινοί θνητοί”, θα το πληροφορηθούμε αργότερα, όταν τα σχέδια τεθούν σε εφαρμογή με συνέπειες πέρα από τις οικονομικές τόσο πολιτικές όσο και στρατιωτικές.
Προ εβδομάδων αμερικανοϊσραηλινή κοινοπραξία επιβεβαίωσε τις αρχικές εκτιμήσεις για το μέγεθος του κοιτάσματος φυσικού αερίου Λεβιάθαν, ανακοινώνοντας τη μεγαλύτερη ανακάλυψη κοιτάσματος αερίου την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Noble Energy και της ισραηλινής Delek το Λεβιάθαν περιέχει 450 δισ. κυβικά μέτρα. Γιατί όμως οι Ισραηλινοί απεκάλεσαν το κοίτασμα Λεβιάθαν;
Λεβιάθαν είναι σύνθετη εβραϊκή λέξη που ερμηνεύεται ως “σύνολο δρακόντων” και μεταφορικά ως τεράστιο και τερατώδες. Λεβιάθαν είναι και ο τίτλος έργου του Άγγλου συγγραφέα-φιλοσόφου Τόμας Χόμπς (1651).
Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι: “Λεβιάθαν ή το αντικείμενο, η μορφή και η ισχύς μιας Κοινοπολιτείας εκκλησιαστικής και πολιτικής”. Κατά τον συγγραφέα ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής.
Το γεγονός ότι τα ανθρώπινα κίνητρα οδηγούνται, σύμφωνα με τη φύση τους, από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να είχε καταστροφικές συνέπειες.
Ανεξέλεγκτοι, οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότερο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Τις ελπίδες για διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης ο Χομπς εναποθέτει στο Κράτος (Λεβιάθαν), είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας, είτε με τη μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας. Γράφει σε κάποιο σημείο: «Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας».
Με λόγια παχιά μας έχει θρέψει η Δύση και με το παραπάνω. Σήμερα βέβαια δεν ζούμε τον γιγαντισμό του κράτους, όπως στις κομμουνιστικές κοινωνίες, αλλά τον αντίποδα, δηλαδή την αυτοκατάργησή του μέσα από την εκχώρηση πλείστων όσων δικαιοδοσιών αυτού, αλλά και της περιουσίας του σε υπερκρατικά και άκρως σκοτεινά κέντρα εξουσίας και στο αδηφάγο κεφάλαιο! Μήπως Λεβιάθαν είναι στις ημέρες μας ο πανίσχυρος μηχανισμός μιας παγκόσμιας κυβέρνησης υπό τον ασφυκτικό έλεγχο των σιωνιστών, που θα κινήσει τα νήματα για τις όποιες οικονομικές, πολιτικές και γεωστρατηγικές μεταβολές στην έκταση του πλανήτη;
Τις εξελίξεις των τελευταίων ετών στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου σημάδεψε η προϊούσα ψυχρότητα των σχέσεων Τουρκίας Ισραήλ, η οποία έφθασε σε παροξυσμό όταν ο Ερντογάν μίλησε κατά του Ισραήλ με την ανθρώπινη και όχι τη διπλωματική γλώσσα. Αυτό έδωσε πρώτης τάξεως άλλοθι στην ελληνική διπλωματία να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στη θέρμανση των σχέσεων της χώρας μας με το Ισραήλ, από το οποίο πολλοί ελπίζουν να δώσει ένα “καλό μάθημα” στον επίβουλο γείτονα! Δύο παρατηρήσεις:
Η πρώτη είναι η αίσθηση στην ελληνική κοινή γνώμη ότι το Ισραήλ έχει τη δύναμη να δαμάσει την Τουρκία. Συνεπώς δεν είναι το περιορισμένης έκτασης κρατίδιο της Μέσης Ανατολής με τον φοβερό πονοκέφαλο στο εσωτερικό του, τους Παλαιστίνιους. Να που ο μέσος Έλλην γνωρίζει ποιός έχει τη δύναμη. Γνωρίζει ακόμη και γιατί την έχει. Το θλιβερό είναι ότι προσδοκά να διαθέσει μέρος αυτής στην Ελλάδα προς διευθέτηση των προβλημάτων με τον γείτονα στα πλαίσια της οικονομικής συνεργασίας! Έτσι οι ειδήσεις περί κοινών συνεδριάσεων των υπουργικών συμβουλίων των δύο χωρών και περί της επίσκεψης των ισχυρών του σιωνισμού στη χώρα μας περνούν απαρατήρητες, για να μη γράψουμε ότι γίνονται δεκτές με ανακούφιση και ελπίδες!
Η δεύτερη είναι η έξαρση της προβολής της κακής Τουρκίας, την οποία εμείς ενθαρρύναμε με την ενδοτική εξωτερική πολιτική. Μήπως ακολουθούμε την τακτική των κεμαλιστών που επέρριπταν την αιτία όλων των κακών της χώρας τους στους κακούς γείτονες, δηλαδή σε μας; Τώρα έγινε κακή η Τουρκία, τώρα που η αναθεωρητική ιστοριογραφία με την πλήρη υποστήριξη της Πολιτείας προσπαθεί να μας πείσει ότι οι πρόγονοί μας δεν πέρασαν και πολύ άσχημα υπό τον τουρκικό ζυγό;
Το Ισραήλ ενέχεται για πλήθος εγκληματικών ενεργειών κατά των Παλαιστινίων. Ο σιωνισμός για πλήθος εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Και εμείς αδιαφορώντας για την πολιτική καλών σχέσεων με τις αραβικές και γενικότερα μουσουλμανικές χώρες, στρεφόμαστε προς το Ισραήλ! Από την άλλη θάρρος για να εφαρμόσουμε στη θάλασσα όσα το διεθνές δίκαιο υπαγορεύει δεν διαθέτουμε!
Στον ισλαμικό κόσμο της περιοχής που εξετάζουμε παρατηρείται έντονη κινητικότητα. Οι εκλεκτοί της Δύσης, συνεπώς και του Ισραήλ, και μέλη της σοσιαλιστικής διεθνούς Μπεν Αλί και Μουμπάρακ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την εξουσία.
Ο δεύτερος επιχείρησε να προβάλει αντίσταση, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος είχε σπεύσει να εκφράσει την επιθυμία του να παραιτηθεί ο Αιγύπτιος “σοσιαλιστής” δικτάτωρ! Αν λάβουμε υπ’ όψη και την περίεργη απομάκρυνση από την εξουσία του δουλικά πιστού στη Δύση Μουσάραφ, δικτάτορα του Πακιστάν, πρέπει να αναρρωτηθούμε τί άραγε να ετοιμάζουν οι δυτικοί υπό την καθοδήγηση του σιωνισμού; Θα ακολουθήσουν άλλες ανατροπές στις ισλαμικές χώρες; Και ποιά καθεστώτα θα διαδεχθούν τους ώς σήμερα αφοσιωμένους στη Δύση δικτάτορες, που κυβερνούν καταστέλλοντας βίαια την αντίδραση που απορρέει από τη θρησκευτική πίστη των λαών τους και την ταπεινωτική έναντι τους στάση της Δύσης; Είναι δυνατόν ο Αμερικανός πρόεδρος να προτρέχει των εξελίξεων ενεργώντας υπέρ των δικαίων του αιγυπτιακού λαού; Μήπως επιχειρούν τον σχηματισμό ενός ισχυρού σουνιτικού μετώπου με ανίσχυρους νέους ηγέτες, τους οποίους θα πιέσουν να στραφούν κατά του σιιτικού Ιράν; Αλλά τί θα γίνει, αν εμπλακούν στις εξελίξεις η Ρωσία και η Κίνα;
Από την άλλη η Μέρκελ, που δεν άνοιξε ποτέ το στόμα της να υπερασπιστεί τα δίκαια της κυπριακής δημοκρατίας, έσπευσε στην Κύπρο για διαβουλεύσεις, καθώς είδε με ανησυχία τις προηγηθείσες μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου. Φθάσαμε να δούμε και Τουρκοκύπριους στα κατεχόμενα να διαδηλώνουν (αυθόρμητα;) κατά της μητέρας πατρίδας! Είναι πράγματι στις προθέσεις των ισχυρών η πλήρης απομόνωση και μάλιστα η αποδυνάμωση της Τουρκίας; Συμπίπτουν τα συμφέροντα του διεθνούς σιωνισμού με τα γερμανικά ή θα δούμε στο προσεχές μέλλον αντιπαραθέσεις στα πλαίσια του εμφανώς αναδυομένου γερμανικού εθνικισμού; Είχαμε το θάρρος να προσφύγουμε για τις γερμανικές αποζημιώσεις στο διεθνές δικαστήριο ή μας έσπρωξαν την ύστατη στιγμή;
Η διαφήμιση εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, στην οποία εμφανιζόταν η σημαία της αυτόνομης Κρήτης ήταν ατυχές συμβάν; Το ότι δανειστές μας μας καλούν να ξεπουλήσουμε ακόμη και μνημεία ήταν φραστικό και μόνο ολίσθημα; Αν τελικά βρεθούμε να μην ελέγχουμε τα κοιτάσματά μας, αλλά να έχουμε εκχωρήσει αυτά σε άλλους, όπως εκχωρήσαμε και εθνικά μας δίκαια, θα ανακουφισθούμε, επειδή αποφύγαμε κάποια σύρραξη; Και αν η σύρραξη είναι στο σχέδιο για την αρπαγή του πλούτου της χώρας μας; Εμείς θα συνεχίζουμε να μετρούμε μόνο τις προσωπικές οικονομικές απώλειες στα πλαίσια της διευθέτησης του χρέους μας; Πατρίδα δεν έχουμε να την πονέσουμε λίγο;
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
Το 1651 έγραψε τον Λεβιάθαν, (Leviathan or the Matter, Form and Power of a Comonwealth Ecclesiastical and Civil)2, που αποτελεί και το σπουδαιότερο έργο του. Ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, υποστηρίζει ο φιλόσοφος, αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Το γεγονός ότι τα ανθρώπινα κίνητρα οδηγούνται, σύμφωνα με τη φύση τους, από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να είχε καταστροφικές συνέπειες. Ανεξέλεγκτοι, οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότερο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Χομπς δημιουργεί ένα τέχνασμα, τον Λεβιάθαν, το Κράτος3, είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας, είτε με τη μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας4. Ως ανταπόδοση προς τον άνθρωπο, το Κράτος ασκεί αυτή την απόλυτη εξουσία με μοναδικό σκοπό τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης:
«Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας»5.
Ο Λεβιάθαν, λοιπόν, αναλαμβάνει την προστασία των πολιτών από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες, μέσω του στρατού και της αστυνομίας. Άλλο σημαντικό καθήκον είναι επίσης η προστασία των πολιτών από τον ίδιο τον Λεβιάθαν. Από αυτήν την ιδέα πηγάζει το Σύνταγμα, ως αυτοπεριορισμός της εξουσίας.
Ο Χομπς με την θεωρία αυτή λοιπόν αρνείται το δικαίωμα επανάστασης εναντίον του κοινωνικού συμβολαίου (μια έννοια που θα ονομαστεί έτσι αργότερα από τον Λοκ). Όταν όμως ο Λεβιάθαν δεν φροντίζει πια για την ειρήνη και άμυνα των πολιτών, τότε το συμβόλαιο ακυρώνεται και το κράτος μπορεί να διαλυθεί. Οι άνθρωποι γυρίζουν στον φυσικό νόμο, έως ότου γίνει ένα νέο συμβόλαιο.
Σύνθετη εβραϊκή λέξ εκ του λεβιάθ και θαννέμ = «σύνολο δρακόντων», σημαίνουσα θαλάσσιο τέρας. Μεταφορικώς: «το κολοσσιαίον και τερατώδες», εις την Αγία γραφή αναφέρεται ο Λεβιάθαν ως μέγιστο τέρας φοβερό στην εμφάνιση που τρέπει τους θεωμένους εις φυγή.
Ο Ιώβ το παρουσιάζει ως κροκόδειλο και ο Ησαϊας ως όφι «σκοτεινό δράκοντα», κατά την Καββάλα την από στόματος παραδοθείσαν μυστηριώδη Ιουδαϊκή διδασκαλία, ο Λεβιάθαν είναι ένα από τα πνεύματα των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και κυβερνά την Θάλασσα εις το κράτος του Βεελζεβούλ.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου