«Για να πέρασης στην βουλή του Θεού, πρέπει να γίνεις "βουλευτής" του Θεού...»

Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;

- Εσείς πώς τα βλέπετε;

- Εμείς τι να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.

- Ή ησυχία πού επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοι­μάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τι θα γίνει· πολύ δύσκολη κατάσταση! Ή τύχη τού κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, άλλα ακόμη ό Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ό Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα πού θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φρά­κτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μία βαβυλώνια. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρω­ποι από αυτήν την βαβυλώνια. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προ­σεύχονταν και τον 82° Ψαλμό: « Ό Θεός, τις όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης ;». Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προ­χωρούν όλο προς το χειρότερο. Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού μένει στην Αγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογε­νειακώς». Βλέπεις εκεί ό πατέρας να παίρνει την κόρη, ή μάνα τον γιό. Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα ;, ντρέπομαι να τα πω. Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον με­γάλο κίνδυνο πού περιμένουμε και να υψώνουμε τα χέ­ρια στον Θεό. Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά τού κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. Τώρα είναι να λέει κανείς το ψαλμικό: «Θοϋ τους άρχοντας αυτών ως τον Ώρήβ και Ζήβ καί Ζεβεέ καί Σαλμανά ;, οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν έαυτοϊς τό άγιαστήρων τού Θεού».
Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται· είναι ζαλι­σμένοι οι άνθρωποι. Ό κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσεις την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου ;» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Ύστερα ή κατεύθυνση τους θα εξαρτηθεί από τον άνεμο πού θα φυσήξει. Αν φυσήξει βοριάς, θα πάνε μέσα. Αν φυσήξει νοτιάς, θα φύγουν. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει ; «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νο­τιάς», και είναι ό καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γί­νεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεί να ξεράθηκε ή ελιά, άλλα θα πετάξει νέα βλαστάρια. Υπάρχει μία μερίδα Χριστιανών, στους οποί­ους αναπαύεται ό Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι τού Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ό Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μάς δίνουν ελπίδα. Μή φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα πού πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ό Θεός μας αγαπά. Ό άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θα είναι.
Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθείτε, άλλα για να ξέρετε πού βρισκόμαστε. Για μάς είναι μία μεγάλη ευκαι­ρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπο­ρέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει ή θεία Χάρις. Αυτό πού θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας ή καλή ανησυχία: πού βρι­σκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Ή ζωή μας να είναι πιο με­τρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγα­πημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ B΄ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)
http://1453-2009.pblogs.gr/