Ο συμπαθέστατος οδηγός ταξί δεν έδειχνε να ανησυχεί,ούτε το ύφος του πρόδιδε αγανάκτηση για τις τελευταίες φωτιές που μας κατέκαψαν.«Πάλι τα ίδια;» ρώτησε,και τα χείλη του έσταξαν ειρωνία.Δίπλα του,ο πελάτης της κούρσας τον κοιτάζει με έκπληξη, ανίκανος να κατανοήσει τον...ποιητή του τιμονιού!
«Πολύ, πολύ αισιόδοξος είμαι» συνέχισε με το ίδιο πάντα στυλάκι ο άνθρωπος των χιλιομέτρων.Κι ευθύς εξηγείται:«Ο στρατηγός άνεμος, ντε!Λέω,δεν μπορεί, αρχιστράτηγος και στρατάρχης να γίνει,στο τέλος θα έρθει κι εκείνη η ρημάδα στιγμή της αποστράτευσης! Να πάρουμε μιαν ανάσα,βρε αδερφέ!»
Ατράνταχτη λογική και συνάμα απλή.
Προσευχηθείτε,λοιπόν,για την ώρα της σύνταξης!Μας μένει,άραγε,τίποτε άλλο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου