Το γεγονός ότι τρέχουμε την τελευταία στιγμή δεν είναι καθόλου παράξενο, καθώς σε αυτό τον τόπο – και ιδιαίτερα με αυτή την κυβέρνηση – ο πολιτικός σχεδιασμός του «βλέπουμε και κάνουμε» και του «θα το δούμε εάν και όταν» αποτελεί – διαχρονικά - το άλφα και των ωμέγα του πολιτικού προγραμματισμού και σχεδιασμού! Με τα προβλήματα στον εκκολαπτήρα, αφήσαμε τον χρόνο να τρέχει ευελπιστώντας ότι μπορεί τα... αβγά να είναι κλούβια. Αν είναι δυνατό!
Οι ευθύνες είναι βαριές και ασήκωτες για την κυβέρνηση, ενώ δεν είναι άμοιρος ευθυνών στο σύνολό του ο πολιτικός κόσμος. Το γεγονός ότι η κυπριακή οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα αυτή την κατάντια δεν είναι βεβαίως ευθύνη των πολιτών αλλά των πολιτικών. Αυτοί είχαν τη διαχείριση της κατάστασης και αυτοί τα έκαναν μαντάρα. Και τώρα στο κράτος της δήθεν δίκαιης κοινωνίας, αυτής που υπόσχονταν στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, ετοιμάζουν τον λογαριασμό των σπασμένων για τα μονίμως κορόιδα.
Νέα μέτρα, νέοι φόροι, νέες αποκοπές εισοδημάτων για να κατέβει και άλλο το βιοτικό επίπεδο των πολιτών μιας και έχουν και αυτοί ευθύνη. Ας πρόσεχαν ποιους ψήφιζαν για να κυβερνούν ή συγκυβερνούν και ας μην ήταν τόσο ανεκτικοί και καρεκλάτοι – διαχρονικά - στο μπαράζ των αλόγιστων πολιτικά κινήσεων, στα σκάνδαλα, στην κακοδιαχείριση και τα άλλα ακατανόητα συμβάντα.
Αυτή είναι μοναδική ευθύνη των πολιτών. Όλες οι άλλες ευθύνες ανήκουν στους πολιτικούς. Και τώρα, οι πολιτικοί θα ράψουν το κοστούμι για τους πολίτες, αυτό βεβαίως γινόταν πάντα και δεν είναι μεμπτό, άλλωστε αυτοί έχουν την εντολή της λήψης αποφάσεων.
Από εκεί και πέρα όμως οι αποφάσεις τους ελέγχονται. Στις σημερινές συνθήκες που η πολιτική απραξία επιδείνωσε, οι πιο γενναίες περικοπές θα έπρεπε να ήταν στα εισοδήματα των πολιτικών. Αναλογικά οι ευθύνες τους είναι μεγαλύτερες και θα έπρεπε και η συμμετοχή τους στην αντιμετώπιση της κατάστασης να είναι ανάλογη.
Και όμως τα μέτρα πάνε γενικά τόσο τοις εκατό αποκοπές στο μισθολόγιο, λες και όλοι έχουν το ίδιο τόσο τοις εκατό. Αυτοί που έφεραν την Κύπρο στην ανάγκη της τρόικας και οι μισθοσυντήρητοι, οι άνεργοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, όλοι στο ίδιο καζάνι! Γιατί για παράδειγμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να πάρει με τη συμπλήρωση της πενταετούς θητείας του 357.867 ευρώ ως εφάπαξ και ετήσια σύνταξη 83.076 ευρώ; Εγώ λέω να πάρει περισσότερα! Δεν πρέπει άλλωστε να αποζημιωθεί και για τις ολονύχτιες συνεδρίες του Υπουργικού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου