Ο δανειοδοτούμενος απολαμβάνει a priori την εμπιστοσύνη της τράπεζας. Δεν χρειάζεται δηλαδή ν' αποδείξει ότι είναι αξιόπιστος.
Η τράπεζα "πιστεύει" ότι όλοι οι πελάτες είναι τίμιοι και τους αντιλαμβάνεται ως αξιόπιστους συνεργάτες της. Αυτό είναι η τραπεζική "πίστη". Όλοι οι πολίτες είναι δυνάμει πελάτες της τράπεζας, γιατί όλοι έχουν την καλή "μαρτυρία", η οποία βεβαιώνεται από την τραπεζική "πίστη". Αυτή είναι η βάση της τραπεζικής λειτουργίας.
Το κράτος δηλαδή διαχωρίζει τα πιστωτικά ιδρύματα από τους κοινούς τοκογλύφους και οι τράπεζες είναι αυτές οι οποίες έχουν ανάγκη αυτόν τον διαχωρισμό. Οι ίδιες οι τράπεζες έχουν ανάγκη τον νόμο, όχι μόνον για να μπορούν να λειτουργούν, αλλά και για λόγους "εικόνας". Το έχουν ανάγκη, για να μπορούν να έλκουν πελάτες, οι οποίοι δεν θα φοβούνται μήπως, περνώντας το κατώφλι τους, έρθουν αντιμέτωποι με συμμορίες ληστών και τοκογλύφων. Αυτήν όμως την κρατική "βεβαίωση", την οποία έχουν απόλυτη ανάγκη, μπορούν να την εξασφαλίσουν μόνον για όσο διάστημα σέβονται τους κανόνες τις τραπεζικής "πίστης".
Από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και μετά η συγκυβέρνηση, λόγω των κακών πολιτικών χειρισμών του, είσοδος στο ΔΝΤ, μνημόνια μεγαλύτερης δανειοδότησης, ξεπουλήματος και υποδούλωσης, αλλά και δηλώσεις περί «Ελλάδας Τιτανικού», οι Έλληνες καταθέτες έβγαλαν από τις τράπεζες 76 δις. ευρώ. Γιατί έχασαν την πίστη τους στην εξουσία της χώρας και φυσικά στους θεσμούς της.
Αυτή η πράξη δείχνει κατάλυση της τραπεζικής πίστης, καθώς οι καταθέτες Έλληνες πολίτες, πιστεύουν ότι, είτε το κράτος (μέσω της κυβέρνησης που ήδη δεσμεύει καταθέσεις για φορολογία και χαράτσια), είτε η ίδια η τράπεζα, κάποια μέρα ξαφνικά θα τους πάρουν το κομπόδεμα τους.
Πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα
Εάν κυβέρνηση και τράπεζες, έκαναν έναν νόμο και έπειθαν τους καταθέτες, ότι ακόμη και στην περίπτωση του ατυχήματος της επιστροφής στη δραχμή, οι καταθέσεις θα παρέμεναν σε ευρώ (ως συνάλλαγμα) το οποίο θα ανταλλάσσονταν με την τρέχουσα ισοτιμία σε δραχμές, τότε πολλοί Έλληνες θα επέστρεφαν στις Ελληνικές τράπεζες τα ευρώ τους. Μέχρι στιγμής πάντως κανείς δεν έχει κάνει μια ανάλογη κίνηση προσέλκυσης των καταθετών, ρίχνοντας ουσιαστικά νερό στο μύλο των φημών που θέλουν την Ελλάδα να επιστέφει στη δραχμή και την κυβέρνηση να δημεύει τις καταθέσεις σε ευρώ, κουρεμένες κατά την τρέχουσα υποτίμηση της δραχμής.
Γιατί δεν θα μας αφήσουν να επιστρέψουμε στη δραχμή
Αυτή τη στιγμή όταν μια κατάθεση π.χ του 1 εκ. ευρώ φεύγει από τις Ελληνικές τράπεζες και πάει εκτός Ελλάδας, στην ουσία είναι σαν να μην φεύγει ποτέ. Γιατί με την πράξη αυτή εγγράφεται μια υποχρέωση της Τράπεζας της Ελλάδος προς την ΕΚΤ (και άρα και προς την Bundesbank που είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της ΕΚΤ). Αυτές οι υποχρεώσεις μεταξύ Ελλάδας & ΕΚΤ αυτή τη στιγμή δεν εκκαθαρίζονται και ανέρχονται παρακαλώ στα 130 δις. ευρώ. Σε όλο το ευρωσύστημα αυτές οι υποχρεώσεις ανέρχονται στα 850 δις. ευρώ, ενώ τον περασμένο Μάρτιο 2012 ήταν στα 450 δις. ευρώ. Για αυτό – σύμφωνα με πληροφορίες - η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Bundesbank) είχε σαν στόχο να αποκτήσει τον έλεγχο της Τραπέζης της Ελλάδος αλλά και τον έλεγχο της ΕΚΤ, κάνοντας δηλαδή μετοχές τις υποχρεώσεις μας.
Μόλις όμως εμφανίστηκε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και η εκδοχή της δραχμής, ο Σόιμπλε άρχισε να …χάνει τα λόγια του και ξαφνικά να γίνεται …φίλος της Ελλάδας. Γιατί στην περίπτωση που η Ελλάδα αποφάσιζε να επιστρέψει τα 130 δις. ευρώ των υποχρεώσεων στην ΕΚΤ σε δραχμές, τότε καταλαβαίνεται τις θα γίνονταν σε ΕΚΤ και Bundesbank.
Στην πραγματικότητα δεν φοβούνται τόσο την Ελλάδα, όσο την Πορτογαλία και γιατί όχι την Ισπανία, μην τυχόν και μιμηθούν τη δραχμή και επιστρέψουν σε εσκούδο και πεσέτα αντίστοιχα. Κάτι που θα σήμαινε τη διάλυση της Ευρωζώνης και οι Γερμανοί δεν είναι έτοιμοι για αυτό ακόμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου