Η τοπική αυτοδιοίκηση με απασχολούσε πάντα. Καλύτερα θα ήταν αν έλεγα ότι η συμμετοχή στα κοινά ήταν πάντα στην ατμόσφαιρα της οικογένειας που μεγάλωσα.
Έτσι, η ενασχόλησή μου με τα κοινά, στην αρχή στο σχολείο και στο Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια με τα δημοτικά, δεν ήταν έκπληξη. Ήταν βαθιά ριζωμένο μέσα μου αυτό που σήμερα λένε "εταιρική κοινωνική ευθύνη". Δηλαδή, με απλά λόγια, ένας πολίτης οφείλει να συμμετέχει στα κοινά δίνοντας λίγο από το χρόνο του και λίγο από την τσέπη του. Όταν συμμετέχεις στα κοινά, οφείλεις να δώσεις όχι να πάρεις. Αυτή η αντίληψη κυριαρχούσε, όπως είπα, στην οικογένειά μου και κυριαρχεί και στο δικό μου μυαλό και τρόπο σκέψης.
Η συμμετοχή στα κοινά δεν είναι επάγγελμα και η διοίκηση σε όλα τα επίπεδα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα, όταν όλοι εμείς βλέπουμε τη συμμετοχή μας ως υποχρέωση προς την πόλη μας.
Στην εποχή μας, τα πράγματα έχουν γίνει πολύπλοκα και η συμμετοχή στα κοινά περνά μέσα από κομματικά κριτήρια, ιδεολογικές ταμπέλες και άλλες διαδικασίες που συνήθως ακυρώνουν ή καθιστούν ουτοπική τη διάθεση συμμετοχής πολλών ανθρώπων. Το σύστημα λειτουργεί σε κλειστά όρια, δημιουργεί οπαδούς και στρατούς που εν τέλει μάχονται μόνο για την εξουσία και όχι για την πόλη και τους πολίτες της.
Όταν ξεκίνησα την εμπλοκή μου στα κοινά, προ 26 ετών, (Δημοτικός Σύμβουλος 1986-90, 1990-94, Άμισθος Πρόεδρος Σταδίου Άργους 1996-2002) είχα ξεκαθαρίσει μέσα μου ότι με ενδιαφέρει μόνο η Τοπική Αυτοδιοίκηση για έναν απλό λόγο. Πίστευα και πιστεύω ότι η πόλη, αλλά και το κράτος, πρέπει να λειτουργεί με βασικό κύτταρο τη γειτονιά και η κεντρική διοίκηση του Δήμου πρέπει να δίνει όλες τις δυνατότητες και τις υποδομές για να εξυπηρετούν την καθημερινή ζωή του πολίτη.
Το Άργος σήμερα είναι «Μια πόλη κουρασμένη». Και πολλές φορές -θα πρόσθετα- με κουρασμένους κατοίκους. Ανθρώπους τυραννισμένους, απογοητευμένους, με πολλούς φόβους και λίγες προσδοκίες, κάποτε παραιτημένους. Η μοναξιά αντικαθιστά το αίσθημα της κοινότητας,
Η πολεοδομική και περιβαλλοντική υποβάθμιση, η απώλεια του δημόσιου χώρου, η δυσλειτουργικότητα της πόλης, διαμορφώνουν μια πνιγηρή καθημερινότητα, που οι πολίτες βιώνουν πολύ συχνά ως περιφρόνηση στο πρόσωπο και την αξιοπρέπειά τους.
Αυτό που περιγράφουμε ως πολιτισμό της καθημερινότητας, στο Άργος σημαίνει ασχήμια, ρυπαρότητα, δυσκολία μετακίνησης, εξυπηρέτησης και επικοινωνίας, σημαίνει ξόδεμα ζωής.
Στην πραγματικότητα, η πόλη ζει τις συνέπειες όλων των αλλαγών που γνώρισε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και, ταυτόχρονα, τις αναταράξεις ενός κόσμου που, το ίδιο διάστημα, άλλαζε δραματικά.
Από την αδυναμία κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών να σχεδιάσουν και να υποστηρίξουν μια νέα αναπτυξιακή πορεία της. Από τη μεγάλη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα.
Το πρόβλημα του Άργους σήμερα είναι βαθιά και ουσιαστικά πολιτικό. Απαιτείται ανατροπή. Η διακυβέρνησή του διευρημένου ΔΗΜΟΥ να γίνει με βάση τις αξίες μιας δημοκρατικά ώριμης πολιτισμένης κοινωνίας -τις αξίες της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της λογοδοσίας, της συμμετοχής.
Με αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις, αποδεχόμενος την πρόσκληση του υποψηφίου Δημάρχου ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου