Όσο πατάει η γάτα.. πατούσαν και οι πρώτοι δεινόσαυροι

Μέγεθος ίσο με αυτό μιας μικρής γάτας και βάρος ένα έως δύο κιλά είχαν οι πρόγονοι των βροντόσαυρων και των τυραννόσαυρων, όπως φαίνεται από τη μελέτη πρόσφατης ανακάλυψης απολιθωμένων πατημασιών πρωτο-δεινοσαύρων στην Πολωνία.
Τα απολιθώματα, που βρέθηκαν σε τρία σημεία στα πολωνικά Όρη του Τιμίου Σταυρού, περιλαμβάνουν πατημασιές ενός από τα σπανιότερα προγονικά είδη δεινοσαύρων, του Προροτοδάχτυλου, που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων "δεινοσαυρόμορφων".
Οι μικρές πατημασιές -μήκους δύο έως τεσσάρων εκατοστών- υπολογίζεται ότι έγιναν πριν από 249 έως 251 εκατ. χρόνια, περίπου 5 έως 9 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από τα προηγούμενα παλαιότερα ίχνη του Προροτοδάχτυλου.
Ως εκ τούτου, τα αποτυπώματα ενισχύουν μια νέα θεωρία, ότι οι πρώτοι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν λίγα μόλις εκατομμύρια χρόνια (ίσως μόνο δύο) μετά την μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση όλων των εποχών των ειδών του πλανήτη μας κατά την Πέρμια-Τριάσια περίοδο, όπου χάθηκε πάνω από το 90% των έμβιων όντων.
Μέχρι σήμερα οι παλαιοντολόγοι πίστευαν ότι οι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν αρκετά μετά την Πέρμια καταστροφή, όταν πια ο πλανήτης είχε γίνει ξανά πιο φιλόξενος για τη ζωή.
Όμως τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η εμφάνιση των δεινοσαύρων έγινε πολύ νωρίτερα και μάλιστα, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν η Πέρμια μαζική εξαφάνιση ειδών και των αντιπάλων τους, αυτή που άνοιξε το δρόμο για τους δεινόσαυρους.
Στην αρχή της εξελικτικής ιστορίας τους οι δεινόσαυροι και οι στενοί συγγενείς τους ήσαν λίγα σε αριθμό, κυρίως μικρού μεγέθους τετράποδα πλάσματα, που ζούσαν στη σκιά των πολύ περισσότερων και μεγαλύτερων "ξαδέλφων", τους που έμοιαζαν με κροκόδειλους.
Αυτοί οι πρώτοι δεινόσαυροι όμως πολλαπλασιάστηκαν και διαφοροποιήθηκαν σε εντυπωσιακό βαθμό, αποκτώντας σε μερικές περιπτώσεις τεράστιο μέγεθος, ώσπου τελικά εξαφανίστηκαν από τη Γη πριν από 65 εκατ. χρόνια, μετά από μια νέα μαζική καταστροφή και εξαφάνιση ειδών, που πιθανότατα οφειλόταν σε πτώση αστεροειδούς.
Η ανακάλυψη και μελέτη των απολιθωμάτων έγινε υπό τον παλαιοντολόγο Στέφεν Μπρουσάτε του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Ν.Υόρκης, σε συνεργασία με παλαιοντολόγους από το πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και παρουσιάστηκε στο περιοδικό βιολογίας, "Proceedings B", της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας Επιστημών.