Οι ερευνητές από το 1994 έως το 2007 μελέτησαν τις περιπτώσεις περισσότερων των 14.000 ατόμων ηλικίας 18 έως 102 ετών. Κάθε δύο χρόνια οι επιστήμονες κατέγραφαν διάφορα στοιχεία για τους εθελοντές, μεταξύ άλλων την κατανάλωση ηρεμιστικών και υπνωτικών χαπιών.
Όπως διαπιστώθηκε, όσοι άνθρωποι έπαιρναν τέτοια φάρμακα τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, εμφάνισαν θνησιμότητα 15,7% κατά την 12ετή περίοδο της έρευνας, ενώ όσοι δεν έκαναν χρήση τέτοιων χαπιών παρουσίασαν θνησιμότητα 10,5%.
«Αυτά τα φάρμακα δεν είναι ζαχαρωτά και η λήψη τους πολύ απέχει από το να είναι αβλαβής», δήλωσε η Μπελβίλ. Λαμβάνοντας υπόψη τους λοιπούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη θνησιμότητα (π.χ. κατανάλωση αλκοόλ και καπνού, κατάσταση φυσικής υγείας, σωματική άσκηση, κατάθλιψη κ.α.), η καναδή ερευνήτρια εκτίμησε ότι τα χάπια κατά της αϋπνίας και του άγχους σχετίζονται κατά μέσο όρο με μια αύξηση κατά 36% του κινδύνου πρόωρου θανάτου.
Η μεγαλύτερη «ψαλίδα» στο βαθμό θνησιμότητας μεταξύ όσων παίρνουν και όσων δεν παίρνουν τέτοια χάπια, παρατηρήθηκε στις ηλικίες 55 έως 74 ετών.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι διάφοροι παράγοντες μπορεί να εξηγούν αυτή την διαφορά. Τα υπνωτικά και τα ηρεμιστικά επηρεάζουν τους χρόνους αντίδρασης του ανθρώπου, το βαθμό εγρήγορσής του και την ικανότητα συντονισμού των κινήσεών του, με συνέπεια πιθανώς να οδηγούν σε περισσότερα μοιραία ατυχήματα (π.χ. από πτώση). Επίσης, τα φάρμακα αυτά μπορεί να επιδεινώνουν τυχόν αναπνευστικά προβλήματα στη διάρκεια του ύπνου, ενώ μερικά επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα με τρόπους που μπορεί να επηρεάζουν την κρίση του ασθενούς, αυξάνοντας π.χ. τον κίνδυνο αυτοκτονίας.
Η μελέτη, υπό την καθηγήτρια Ζενεβιέβ Μπελβίλ της Σχολής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Λαβάλ του Κεμπέκ, δημοσιεύτηκε στο καναδικό περιοδικό ψυχιατρικής "Canadian Journal of Psychiatry" του Καναδικού Ψυχιατρικού Συλλόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου