Η φωτογραφία είναι βραβευμένη με βραβείο Πούλιτζερ το 1994 και τραβήχτηκε στο Σουδάν στη διάρκεια του λοιμού. Η φωτογραφία απεικονίζει ένα παιδί που χτυπήθηκε από την πείνα το οποίο σέρνεται προς μια βάση σίτισης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά.Το όρνιο περιμένει να πεθάνει το παιδί ώστε να το φάει. Η εικόνα αυτή σοκάρισε όλο τον κόσμο. Κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε το παιδί, περιλαμβανομένου και του φωτογράφου ο οποίος έφυγε αμέσως μετά την λήψη της φωτογραφίας.
Τρες μήνες αργότερα αυτοκτόνησε λόγω κατάθλιψηςTα ακόλουθα βρέθηκαν στο ημερολόγιό του,Θεέ μου, υπόσχομαι ότι ποτέ δεν θα σπαταλήσω το φαγητό μου όσο δυσάρεστη γεύση και να έχει και όσο χορτάτος και εάν είμαι. Προσεύχομαι να προστατεύσεις αυτό το μικρό αγόρι να το οδηγήσεις και να το απαλλάξεις από την δυστυχία του. Προσεύχομαι όλοι μας να είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι προς τον κόσμο γύρω μας και να μην τυφλωνόμαστε από την δική μας εγωιστική φύση και συμφέροντα.
Ελπίζω αυτή η φωτογραφία να λειτουργεί πάντοτε σαν υπενθύμιση σε όλους μας για το πόσο τυχεροί είμαστε και οτι ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε την τύχη αυτή δεδομένη.
Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
Στον πλανήτη μας υπάρχουν χώρες πολύ πλούσιες, πολύ φτωχές, αλλά και οι ενδιάμεσες. Αν παίρναμε δυο αντιπροσωπευτικές οικογένειες, τη μία από τις πλούσιες χώρες και την άλλη από τις φτωχές χώρες, και τις συγκρίναμε μεταξύ τους, τότε έχω την αίσθηση ότι η σύγκριση θα μας άφηνε όλους άφωνους.
Από τη μια μεριά χλιδή, πλούτος, ωραία σπίτια και αυτοκίνητα, πλούσια φαγητά, και από την άλλη φτώχεια, αρρώστια, αγραμματοσύνη, εξαθλίωση, περιθωριοποίηση, απόγνωση.Η εικόνα αυτή γίνεται χειρότερη όταν σκεφθεί κανείς ότι εμείς θάβουμε τα προϊόντα μας στις χωματερές (για να προστατεύσουμε τις τιμές τους), ενώ, αν τα έτρωγαν τα αποσκελετωμένα παιδάκια στις χώρες του τρίτου κόσμου, δεν θα πέθαιναν από ασιτία. Αυτό και αν δεν είναι το αποκορύφωμα της απανθρωπιάς.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Πάνω από 1.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στη Νότια Αμερική, στην Αφρική και στην Ασία, υποφέρουν από την πείνα. Δεν έχουν πόσιμο νερό. Δεν έχουν ούτε καν την υποτυπώδη, τη στοιχειώδη φροντίδα σε θέματα υγείας και παιδείας.
Φτωχά παιδιά πηγαίνουν σε αποξηραμένους αγρούς και ψάχνουν να βρουν λίγα σπόρια που έτυχε να απομείνουν εκεί και έτσι να χορτάσουν την πείνα τους. Λείπουν απ’ αυτούς τα ρούχα τα παπούτσια και ότι άλλο είναι απαραίτητο για την καθημερινή τους ζωή. Τα μέσα μεταφοράς τραίνα, αεροπλάνα είναι άγνωστα σ’ αυτές τις χώρες. Δεν υπάρχουν νοσοκομεία, σχολεία κ.λ.π. Η παιδική θνησιμότητα είναι στα ύψη. Συγκεκριμένα, για παιδάκια κάτω του ενός έτους, η θνησιμότητα είναι τρομακτική: Κάθε 5 λεπτά πεθαίνει ένα παιδί, ή κάθε ημέρα πεθαίνουν γύρω στις 18 χιλιάδες παιδιά, ή κάθε χρόνο πεθαίνουν 6 εκατομμύρια παιδιά.
ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Τα χρήματα που διαθέτουν οι άλλες πολιτισμένες χώρες είναι λιγοστά και οι διάφορες οργανώσεις προσπαθούν με εράνους και άλλα μέσα να βοηθήσουν (γιατροί χωρίς σύνορα κ.α.) έτσι ώστε να σώσουν μερικούς από το θάνατο, τις αρρώστιες και ότι άλλο τραγικό μαστίζει αυτούς τους ανθρώπους.Για σκεφτείτε ένα παιδάκι από αυτούς τους λαούς και ένα παιδάκι της Ευρώπης , της χώρας μας! Ποια η διαφορά;Στην Αφρική δεν έχουν τα παιδιά παιχνίδια , δεν έχουν φαγητό, δεν έχουν ρούχα, δεν έχουν φάρμακα, δεν έχουν αυτά που είναι απαραίτητα στη πιο τρυφερή ηλικία της ζωής τους και όχι τα πλούτη που διακρίνουν τα παιδιά της χώρας μας. Ας σκεφτούμε ότι άλλοι λαοί δεν έχουν τέτοια προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου