Δεν σας αρέσουν τα τούρκικα; Δείτε ευρωσήριαλ!

Το ζήτημα της υποκλοπής αρχείου από διεθνή Τράπεζα που στη συνέχεια αγοράζεται από το Α ευρωπαϊκό κράτος, παραδίνεται στο Β ευρωπαϊκό κράτος από ένα Γ, εισπράττει με τον τρόπο του το Α κράτος χρήματα υπέρ του δημοσίου αξιοποιώντας τα περιεχόμενά του, ενώ το Β «χάνει» το CD, εμφανίζει διάφορα αντίγραφα σε USB flash memory που «εκθέτουν» υπουργούς, πρωθυπουργούς και δημόσιους θεσμούς όπως το ΣΔΟΕ, ταυτόχρονα μάλιστα το Β κράτος επικαλείται ότι το μέσο είναι μη αξιοποιήσιμο και ΔΕΝ το πρωτοκολλεί (όπως το κράτος που του το έδωσε), όμως φτάνει τελικά στα χέρια δημοσιογράφων και σήμερα μια κυρία ενάγει όσους (από το ΣΔΟΕ;) την «δυσφημούν» και την ανακατεύουν με πρόσωπα που εμφανίστηκαν στην λίστα, για τη δημοσίευση της οποίας αθωώθηκε αλλά ξαναδικάζεται ο δημοσιογράφος που την δημοσιοποίησε,… δημιουργούν ένα χαοτικό περιβάλλον όπου αργά ή γρήγορα κυριαρχεί:
Η Ελλάς είναι «κράτος-μπορντέλο» σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά (το «τα φάγαμε όλοι μαζί» πάει τώρα μόνον στην πολιτική / στους θεσμούς, με περιθωριακό όμως και πλάγιο τρόπο) ενώ το θέμα «Λίστα» γίνεται αντικείμενο της πάγιας κομματικής σύγκρουσης που οδηγεί (εάν και εφόσον) σε ποινικές διώξεις μέσα από τις κομματικές ισορροπίες. Στο μεταξύ έχει επικρατήσει μια κοινωνική πόλωση υπερμεγέθης σε σχέση με την ουσία της υπόθεσης και σε σχέση με το κεντρικό εθνικό θέμα που είναι: η κρίση ρευστότητας, οι θεσμοί και το κοινωνικό κράτος.
Στο τι είναι νόμιμο, τι είναι ηθικό, τι είναι προσωπικό δεδομένο και τι δεν είναι, πότε αξιοποιείται το «παράνομο υλικό» και πότε όχι, πότε κάποιος είναι ένοχος και πότε επιβάλλεται ποινή, έχουμε ένα χάος (καθημερινά μεταβάλλονται τα πρόσωπα και τα παραπτώματά τους, ενώ στη χώρα μας το συνταγματικό άρθρο 86 συνεχίζει να λειτουργεί παράλληλα με την θέση σε «αυτοδίκαιη αργία» όσων δημοσίων υπαλλήλων έχουν «παραπεμφθεί αμετάκλητα»).
Καλύτερα να έχουμε έναν διεθνή οργανισμό που θα παρακολουθεί με ηλεκτρονικά μέσα τις κινήσεις του «μαύρου χρήματος» σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στις απορίες που μέχρι τώρα ακούστηκαν και επικαλύπτουν τις αυτοχειρίες, την ανεργία, τον διεθνή συστημικό φασισμό που αναδύεται μέσα από στο σύστημα τραπεζών-κεφαλαίων-οίκων αξιολόγησης δεν περιλαμβάνονται ερωτήματα όπως:
Γιατί όλα τα μέσα ασχολούνται ακατάπαυστα και χωρίς αποτέλεσμα, με μια λίστα που συνδέει το όνομά της με το ΔΝΤ, ενώ όταν δόθηκε (πότε ακριβώς;) η κα Λαγκάρντ δεν ήταν πρόεδρός του; Γιατί δεν την ονομάσαμε π.χ. «λίστα HSBC» αφού έγκαιρα φρόντισαν κάποιοι να δημοσιοποιήσουν σε ποια Τράπεζα αφορούσε;
Γιατί δόθηκε η λίστα με αυτό τον τρόπο στην Ελλάδα;
Ήταν νόμιμη, ήταν θεσμική η παράδοση της λίστας από την Γαλλική στην Ελληνική κυβέρνηση;
Απο ποιον και γιατί μάθαμε στην Ελλάδα για την ύπαρξη της λίστας δυο-τρία χρόνια αφού αυτή δόθηκε;
Η ισονομία στην Ελλάδα είναι θέμα δυσεφάρμοστο και με διεθνείς προεκτάσεις;
Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι η κεντρική αιτία της κρίσης ρευστότητας στη χώρα μας; Είναι υπεράνω των νόμων;
κ.ο.κ… (αφού έπεται συνέχεια)
Υπάρχει «Λόμπι των σήριαλ«;
Γιατί το θέμα «Η Λίστα» αναπτύσσεται σε μορφή ευρωπαϊκού σήριαλ; Δεν φτάνουν τα τούρκικα;