Ο προβοκάτορας Σαμαράς

“Ο πρωθυπουργός είναι η αιχμή του δόρατος ενός επικίνδυνου αντιδημοκρατικού σχεδίου ”
Του Θέμη Τζήμα
Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν είναι άγνωστο ότι ανήκει στην “αβερωφική” δεξιά, δηλαδή σε εκείνο το τμήμα της δεξιάς που θεωρούσε θεμιτό μέσο πολιτικής πάλης τη δολοφονία του τότε ηγέτη του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου. Ανήκει στη δεξιά των “γεφυροποιών”, προς όφελος της ασυλίας των πρωταιτίων της χούντας, που ουδέποτε απολογήθηκε για την ενεργό της συμμετοχή στην ανατροπή της δημοκρατίας το '67 και στην προδοσία της Κύπρου. Είναι επίσης κοινός τόπος ότι ανήκει στο εθνοκάπηλο δεξιό ρεύμα που προσυπέγραψε την καταστροφική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και απομόνωσε διεθνώς τη χώρα κατά τις αρχές της κρίσιμης δεκαετίας του '90. Ότι είναι προϊόν της δεξιάς παράδοσης των Ρέηντζερς και Κενταύρων τραμπούκων της δεκαετίας του '80, που ενώ βιαιοπραγούσαν κατά των πολιτικών τους αντιπάλων διέδιδαν παράλληλα τις γνωστές μπούρδες περί δήθεν καθοδήγησης της 17 Νοέμβρη από στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα λοιπόν, απολύτως φυσιολογικά- βάσει των συμφερόντων που υπηρετεί- ο Σαμαράς προσχωρεί στην προβοκάτσια και στη χρυσαυγίτικη στρατηγική της έντασης. Ανερυθρίαστα, χωρίς ίχνος δημοκρατικής ευαισθησίας αξιοποιεί καταφανώς προβοκατόρικες επιθέσεις με γκαζάκια, λέγοντάς μας κατ' ουσίαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενορχηστρώνει επιθέσεις φυσικής βίας και εξόντωσης πολιτικών στελεχών της δεξιάς, είτε προσδιορίζοντας τους στόχους, είτε και πιο ενεργά. Η συκοφαντία και η δυσφήμηση δεν αποτελούν νέα όπλα στα χέρια της δεξιάς. Αντίστοιχη ρητορική χρησιμοποιούσαν εκείνοι που καλόβλεπαν ή και προετοίμαζαν τη χούντα κατά τη δεκαετία του '60, εναντίον τότε της ΕΔΑ και της αριστερής πτέρυγας της Ένωσης Κέντρου υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Σαμαράς ακολουθεί μια απλή λογική: αν έχεις τα κανάλια που δανειοδοτείς με το μέρος σου- και προφανώς τα έχει ο πρωθυπουργός- μπορείς να διαδώσεις ό,τι θες. Μπορείς έτσι να οικοδομήσεις το κλίμα του κινδύνου όχι πια από τα “άκρα”, όπως ήταν το πρώτο στάδιο της προπαγάνδας αλλά από την αριστερά συγκεκριμένα. Κατά Σαμαρά λοιπόν, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι κόμμα εγκληματιών που θέλει να αποσταθεροποιήσει τη χώρα και να εξοντώσει πολιτικά πρόσωπα. Ποια ισχυρότερη εδραίωση του λόγου της και της δράσης της θα μπορούσε να αναμένει η Χρυσή Αυγή; Βάσει όσων ο Σαμαράς καταλογίζει στην αριστερά, ευκόλως η Χρυσή Αυγή βαφτίζει τις δολοφονικές της επιθέσεις κατά αριστερών ως πράξεις αυτοάμυνας. Επιπλέον όμως- και ακόμα χειρότερα- ο ίδιος ο Σαμαράς δικαιώνει προκαταβολικά κάθε σκέψη για περαιτέρω αυταρχικοποίηση ή και εκτροπή στη λογική ότι η αξιωματική αντιπολίτευση απεργάζεται σενάρια αποσταθεροποίησης. 

Αυτή ακριβώς ήταν εξαρχής η χρυσαυγίτικη στρατηγική της έντασης, που εδώ και καιρό υιοθετεί ο πρωθυπουργός. Την υιοθετεί δε, για προφανείς λόγους: όσο η οικονομική πραγματικότητα της χώρας θα επιδεινώνεται, τόσο θα μας ταϊζουν νόμο, τάξη, ακόμα και “εσωτερικό πόλεμο”.
Όσο το κατεστημένο δεν μπορεί να συγκροτήσει ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες στη βάση υλικών συμφερόντων, τόσο θα επενδύει στο φόβο και στη ένταση. Αργότερα ίσως και στην εκτροπή. Ο Σαμαράς δεν είναι μόνο ο εκλεκτός του παρασιτισμού προκειμένου να διασφαλίσει την περαιτέρω κερδοσκοπία του κατεστημένου. Είναι και ο μεγάλος προβοκάτορας. Προβοκάρει τη δημοκρατία γιατί γνωρίζει καλά ότι μέσα στην κρίση, ο παρασιτισμός που υπηρετεί και η δημοκρατία είναι ασύμβατες, έως και αντιθετικές πραγματικότητες. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί προϋποθέτουν τον περιορισμό της δημοκρατίας. Είτε με πρόσχημα τα προβοκατόρικα γκαζάκια, είτε ενδεχομένως κάποιες διαδηλώσεις αργότερα, το αντιδημοκρατικό σχέδιο που υλοποιεί ο Σαμαράς με τα δεκανίκια του θα προχωρήσει. Τα παραπάνω όμως καθιστούν και τις ευθύνες της αριστεράς μεγαλύτερες.

Το ζήτημα δεν είναι η αριστερά να γίνει λιγότερο αριστερά, ούτε να προσχωρήσει στη λογική του “νόμου και της τάξης” αλλά να σταματήσει να πέφτει σε κάθε παγίδα που της στήνουν. Άλλο να υπερασπίζεσαι μέχρι τέλους τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα ή και κινήματα και άλλο να επιτρέπεις σε προφανώς εχθρικά ΜΜΕ να εμπεδώνουν για το κόμμα σου, σε ευρείες μάζες μια εικόνα χάους, έλλειψης καθαρής γραμμής και δυνατότητας διαχωρισμού των σημαντικών από τα ασήμαντα. Σε ένα εχθρικό περιβάλλον οφείλεις να αναδεικνύεις τις πρωτεύουσες συγκρούσεις, όχι τις τριτεύουσες. Δεν μπορεί να παρασύρεσαι από ένα συχνά αφελή βολονταρισμό που ξεθυμαίνει γρήγορα, όταν απαιτούνται σχέδιο, πλατιές κινηματικές διαδικασίες και δουλειά βάσης στους μαζικούς χώρους. Η ευθύνη της αριστεράς είναι να σταματήσει τον προβοκάτορα πρωθυπουργό. Γιατί αυτός είναι η αιχμή του δόρατος ενός επικίνδυνου αντιδημοκρατικού σχεδίου.
periodista.gr