Η πορνεία ως φαινόμενο

Ο κόσμος που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή ό,τι άλλο δεν πέθανε. Ο κόσμος που πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Καμμένο ανήκει σε αυτούς (δεν αναφέρομαι καν στους αγράμματους, απαίδευτους, απάνθρωπους, μικρόνοες που ψήφισαν ΧΑ). Δεν είναι άλλος. Δεν είναι καινούργιο αυτό το πλήθος ψηφοφόρων.
Είναι ο ίδιος που θα πάει στην πόρτα του κομματάρχη να ζητήσει κάτι. Θα πάρει τηλέφωνο για να
γίνει η δουλειά του. Είναι αυτός που εκ συνηθείας θα αναπαράγει αυτό που λέμε κομματοκρατία.
Όποια εκδοχή «τέλους του κόσμου» και να έρθει (εκτός εκείνης των Μάγια) και μας φέρει στο σημείο μηδέν ως κοινωνία, θα αναγκαστούμε να ξανα-ξεκινήσουμε. Είτε έρθει η πολιτική εξέγερση του Καζάκη και του ΕΠΑΜ, είτε εκλογική ανατροπή με οποιονδήποτε τρόπο ή ό,τι άλλο γίνει, θα κληθούμε να διαχειριστούμε τις ζωές μας με άλλον τρόπο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει.
Στην ομιλία του Τσίπρα στη Λιβαδειά και στη δεύτερη γραμμή μετά τον πυρήνα των παλαιοΣΥΝασπιστών, βρέθηκαν (σύμφωνα με μαρτυρίες) ΠΑΣΟΚοι πολιτικάντηδες της περιοχής ψάχνοντας σαν τις πουτάνες νέα τσατσά. Προφανώς και πολλοί από αυτούς θα τη βρουν. Από την άλλη οι δεξιοί πολιτικάντηδες περιμένουν αμήχανα τους ΑΝΕΞΕΛ να ξεκαθαρίσουν το τοπίο τους. Όλοι μαζί όμως κυκλοφορούν στους δρόμους «αποστασιοποιημένοι» και κάνοντας απλωτές στη κολυμβήθρα του Σιλωάμ μπας και το νεράκι της «πιάσει» πάνω στο γλοιώδες δέρμα τους.
Το στοίχημα δεν είναι εάν θα καταφέρουν να αλλάξουν οι πόρνες, αλλά πως θα τις χειρίζεται η τσατσά. Ποιά πουτανιά θα αναπαράξει. Και αυτό έχει την κύρια σημασία.
Ακόμη και το χρέος να μηδενιζόταν ως δια μαγείας ή επειδή μας λυπήθηκαν τα διεθνή τραπεζικά κοράκια, εάν δεν αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε τα πάντα, τότε θα οδηγηθούμε στα ίδια αποτελέσματα με μαθηματική ακρίβεια.
Ο δρόμος είναι μακρύς. Ελπίζω όχι αδιέξοδος.
Πηγή: GMT+7