Το γεγονός αυτό προβληματίζει ιδιαίτερα την ελληνική πλευρά, καθώς στις 20 Μαΐου λήγει ομόλογο ύψους 8 δισ. ευρώ, που διέπεται από το διεθνές δίκαιο και το οποίο δεν πρόκειται να μπει στο «κούρεμα», καθώς αυτοί που το έχουν στα χέρια τους, δεν είναι διατεθειμένοι να συμμετάσχουν στο PSI. Αυτό σημαίνει πως η Αθήνα ή θα πρέπει να πληρώσει το ακέραιο το ομόλογο ή να δηλώσει αδυναμία πληρωμής, όπως ήδη έχει ξεκαθαρίσει πως θα κάνει. Τι σημαίνει όμως αυτό; Η γνωστή έκφραση στον κόσμο του finance «fail to pay» συνεπάγεται χρεοκοπία. Εάν συμβεί λοιπόν αυτό, η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία νέα, ανοιξιάτικη αυτή τη φορά χρεοκοπία. Κάποιοι υποστηρίζουν πως η Αθήνα μπορεί να πληρώσει το ομόλογο του Μαΐου, παίρνοντας δάνειο από το EFSF, ως μέρος του νέου δανειακού προγράμματος, Ωστόσο οικονομικοί κύκλοι θεωρούν πως τα… κουκιά δεν βγαίνουν, δεομένου πως η Ελλάδα θα πρέπει να καλύψει τις εσωτερικές χρηματοδοτικές της ανάγκες. Οπότε το πιθανότερο είναι, εάν προκύψει εμπλοκή με το ομόλογο του Μαΐου, να μην αποζημιώσει τους ομολογιούχους, με αποτέλεσμα οι οίκοι αξιολόγησης να τις θέσουν εκ νέου σε καθεστώς χρεοκοπίας. Και μπορεί κάποιοι να υποστηρίζουν πως η Ελλάδα είναι ήδη στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» λόγω της αναδιάρθρωσης του χρέους της, ωστόσο τότε θα θεωρηθεί απόλυτα χρεοκοπημένη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βγει στις αγορές όχι για 4 – 5 χρόνια, αλλά για επτά χρόνια.
Ραντεβού στα δικαστήρια
Υπό αυτές τις συνθήκες οι ομολογιούχοι που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο PSI θα δώσουν ραντεβού στις αίθουσες των δικαστηρίων με την ελληνική κυβέρνηση. Ομάδες επενδυτών, με πρώτη αυτή που απαρτίζεται από 200 ετοιμοπόλεμους Γερμανούς, δεν έχασαν καθόλου χρόνο. Έχουν ήδη οργανωθεί και ετοιμάζονται να καταθέσουν αγωγές. Όπως όλα δείχνουν, η Ελλάδα θα βρεθεί πολύ σύντομα μπλεγμένη σε μια σκληρή δικαστική μάχη. Αρκεί μόνο να αναλογιστεί κανείς ότι δέκα χρόνια μετά από τη χρεοκοπία των 95 δισ. δολαρίων, η Αργεντινή εξακολουθεί να πολεμά στα δικαστήρια όσους αρνούνται να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους. Οι επενδυτές αυτοί, που έχουν στα χέρια τους χρεοκοπημένα ομόλογα ύψους 4 δισ. δολαρίων, καταφέρνουν, μία δεκαετία μετά, να μπλοκάρουν την επιστροφή της χώρας στις διεθνείς αγορές ομολόγων. Γερμανικό νομικό γραφείο έχει ήδη αναλάβει να εκπροσωπήσει μια ομάδα 200 επενδυτών που αρνούνται να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους. Πρόκειται κυρίως για εύπορες οικογένειες από τη Γερμανία, που είχαν επενδύσει ποσά της τάξης των 100.000-400.000 ευρώ στα ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Οι επενδυτές που κινούνται νομικά είναι κυρίως επαγγελματίες των αγορών και όπως προαναφέραμε έχουν στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα διεθνούς δικαίου, τα οποία «κουρεύονται» δυσκολότερα με τις ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs) και τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης στα ξένα δικαστήρια. Μεγάλη «πληγή» για την Ελλάδα αναμένεται να αποδειχθούν κυρίως τα κρατικά ομόλογα σε ελβετικό φράγκο, μέρος των οποίων φαίνεται να έχει συγκεντρωθεί στα χέρια hedge funds, που συνηθίζουν να εκβιάζουν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις. Οι επενδυτές αυτοί, έχοντας χτίσει τόσο υψηλές θέσεις σε συγκεκριμένες εκδόσεις, ώστε να μπλοκάρουν την ενεργοποίηση των CACs, εκβιάζουν για την πλήρη αποπληρωμή των ομολόγων τους ή έστω μια καλύτερη προσφορά από αυτήν που έδωσε η Αθήνα στο πλαίσιο του PSI.
Αδίστακτοι κερδοσκόποι
Ξένα δικηγορικά γραφεία, όπως τα Brown Rudnick και Bingham McCutchen, ετοιμάζουν ήδη τη δικαστική μάχη κατά της Ελλάδας. Η ελληνική κυβέρνηση αναμένεται να παρατάξει απέναντί τους τους δικηγόρους της Cleary Gottlieb Steen & Hamilton, της ίδιας εταιρείας που εδώ και δέκα χρόνια αποκρούει τους αδίστακτους κερδοσκόπους που έχουν στο στόχαστρό τους την Αργεντινή. Ενδεικτική της δύσκολης μάχης που θα δώσει η Αθήνα είναι η πιο πρόσφατη αρνητική για την Αργεντινή δικαστική απόφαση, που εκδόθηκε στις αρχές του Μαρτίου, και η οποία ζητά από τη χώρα να πληρώσει γνωστούς δισεκατομμυριούχους επαγγελματίες επενδυτές, όπως οι Kenneth Dart και Paul Singer, οι οποίοι εδώ και χρόνια πλουτίζουν κυνηγώντας χρεοκοπημένες χώρες. Το 2000, το hedge fund του Singer, Elliott Management, είχε καταφέρει να αποσπάσει 58 εκατ. δολάρια και από το Περού, με την ίδια τακτική του δικαστικού εκβιασμού. Το 1995, το Περού προσέφυγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης του χρέους του, αντάλλαξε κρατικά ομόλογα με Brady Bonds, τα οποία χρησιμοποιούνταν την εποχή εκείνη για το «κούρεμα» των χρεών πολλών αναπτυσσόμενων οικονομιών. Η Elliott Associates αγόρασε εμπορικά δάνεια, με την εγγύηση του περουβιανού κράτους, ύψους 20,7 εκατ. δολ. Και σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πιστωτές της χώρας, δεν δέχτηκε να τα ανταλλάξει με τα Brady Bonds. Αντ’ αυτού, κινήθηκε δικαστικά, απαιτώντας αποπληρωμή των δανείων στο ακέραιο.
Έβαλε στο μάτι τους τόκους που πλήρωνε το Περού για τα Brady Bonds, και τους διεκδίκησε στις αίθουσες των δικαστηρίων. Όταν το δικαστήριο της επιδίκασε ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία απαγόρευσαν στην Chase Manhattan να πληρώσει τους τόκους για λογαριασμό του Περού, ο εκβιασμός είχε πετύχει. Το Περού δεν είχε την πολυτέλεια του χρόνου, να ασκήσει έφεση. Εάν καθυστερούσε την πληρωμή των τόκων, θα βρισκόταν σε στάση πληρωμών στα Brady Bonds. Για να αποφύγει τη χρεοκοπία, αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με την Elliott.
http://www.sofokleous10.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου