Η ρητορική υπέρβαση του Υπουργού Υγείας, ο οποίος διαγκωνίζεται με τη Φώφη Γεννηματά για τον πολιτικό ρόλο του «Νο2» στο ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, επενδύει στη στρατηγική φορτώματος όλων των δεινών του Κινήματος, επομένως και της χώρας, στον Γιώργο Παπανδρέου και τους πραιτωριανούς του. Αυτούς που μειωτικά περιγράφηκαν ως «κηπουροί».
Η προσπάθεια είναι θεμιτή. Κατανοητή και αναμενόμενη. Ταυτόχρονα όμως, είναι και μάταιη. Δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, οι «κηπουροί» και το… προηγούμενο ΠΑΣΟΚ, που έριξαν την Ελλάδα στα βράχια. Ή τουλάχιστον, δεν ήταν μόνο αυτοί.
Στη διαχείριση της εξουσίας, και μάλιστα με κεντρικούς ρόλους, είχαν συμμετοχή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο ίδιος ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ο Δημήτρης Ρέππας, ο Κώστας Σκανδαλίδης και τόσοι άλλοι.
Γι’ αυτό άλλωστε το αφήγημα που ενοχλεί το «νέο ΠΑΣΟΚ», περιγράφει με μελανά χρώματα τις αντικειμενικές ευθύνες του «όλου ΠΑΣΟΚ» στο αδιέξοδο του Μνημονίου. Ήταν τα «πολλά ΠΑΣΟΚ» που άσκησαν την εξουσία, εκείνα που διαδραμάτισαν μοιραίο και διαβρωτικό ρόλο για το μέλλον του τόπου.
Το τι προνόμια είχε ο καθένας, ουδόλως απασχολεί την κοινωνία. Είναι μια συζήτηση που ανήκει στο παρελθόν. Εκεί δηλαδή που ανήκει και το ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου