Για το πρώτο σκέλος του τίτλου της ανάρτησης μας ("οι εργάτες φωχαίνουν") δε χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις, καθώς είναι κάτι πασιφανές πλέον.
Αξίζει ίσως μια μικρή αναφορά στο τελευταίο "κρούσμα" - εδώ σχετικό ρεπορτάζ της "Αυγής":
13ος μισθός: Χωρίς δώρο Χριστουγέννων χιλιάδες εργαζόμενοι
Χιλιάδες επιχειρήσεις καθυστερούν να πληρώσουν ή κατέβαλαν ένα μέρος μόνο από τον 13ο μισθό εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης. Σημαντικές μάλιστα επιχειρήσεις (λιανεμπόριο, κατασκευές, Τύπος) έχουν προσφύγει στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα με αποτέλεσμα να είναι αβέβαιη όχι μόνον η καταβολή του δώρου, αλλά και αυτή η θέση εργασίας.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που αφορούν ωστόσο ένα μέρος της πραγματικότητας, περίπου πέντε χιλιάδες επιχειρήσεις δεν κατέβαλαν το δώρο.
Η φτώχεια όμως δεν είναι μόνο οικονομικό φαινόμενο. Εκεί βέβαια βρίσκεται η "ρίζα" της, ωστόσο οι συνέπειες δεν περιορίζονται μόνο στο οικονομικό επίπεδο, αλλά εξαπλώνονται και σε όλα τα υπόλοιπα (κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό).
Έτσι, ακόμα και σε αυτές τις "γιορτινές" μέρες, που πάντοτε ο καπιταλισμός της εκμεταλλευόταν για να εξωθήσει τον κόσμο σε ακόμα μεγαλύτερη [υπερ]κατανάλωση, και γενικά ο κόσμος "κυκλοφορούσε" κάπως παραπάνω απ' ότι συνήθως, βλέπουμε μια "καθίζηση" της κίνησης. Οι δρόμοι άδειοι, οι μαγαζάτορες χωρίς "εμπορική κίνηση", οι άνρωποι κυκλοφορούν πολύ πιο "σφιγμένοι" και πολύ λιγότερο χαμογελαστοί (και πώς να χαμογελάσουν άλλωστε όταν χτυπούνται αλλύπητα και δεν έχουν ακόμα βρει ρόπο ανταπάντησης;).
Χαρακτηριστικό είναι και το παρακάτω ρεπορτάζ του "Βήματος", που αναφέρεται στην πτώση της κίνησης στους κινηματογράφους. Εννοείται βέβαια πως το σινεμά είναι απλά ένα παράδειγμα, που το βάζουμε ενδεικτικά για να δούμε μια γενικότερη κατάσταση, με τον κόσμο να τα "κόβει" όλα εκτός από τα "απαραίτητα" (και καμιά φορά κόβει και από τα "απαραίτητα", ειδικά αν τα λεφτά που έχει δεν τον φτάνουν ούτε γι' αυτά):
Κατά 50% μειωμένα συγκριτικά με πέρυσι ήταν τα εισιτήρια που κόπηκαν το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου
Για την απειλή του downloading έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν. Τώρα, η οικονομική κρίση βοηθάει ακόμη περισσότερο στην απομάκρυνση του κοινού από την αίθουσα. Πολύς κόσμος δείχνει να αποφεύγει την ψυχαγωγία, να τη θεωρεί πολυτέλεια για την τσέπη του. «Τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα» σχολιάζει ο παραγωγός Διονύσης Σαμιώτης αναφερόμενος ειδικότερα στην ελληνική παραγωγή.
Ειδικά μετά την πτώση του "ανατολικού μπλοκ" όμως, και τη συνεπακόλουθη ενσψμάτωση των εργατών των χωρών εκείνων, και -κυρίως- την ενσωμάτωση των εργατών της Κίνας, στην παγκόσμια αγορά, τα πράγματα άλλαξαν: Οι καπιταλιστές διαπίστωσαν ότι τους άρεσε καλύτερα στην Κίνα. Εκεί οι εργάτες δε ζητούν "σινεμαδάκια", ούτε "καλοκαιρινές διακοπές για πάντα". Άρα, οι εργοδότες μπορούν να κρατούν πολύ μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πλούτου για λογαριασμό τους, χωρίς να χρειάζεται να το μοιράζονται με τους εργάτες.
Τη συνέχεια τη βλέπουμε, και μένει να δούμε αν οι εργάτες θα μπορέσουν να κοιτάξουν "στα ίσια" την άρχουσα τάξη, και να την ανατρέψουν, ή αν θα "αρκεστούν" σε χαοτικές - εκτονωτικές κινήσεις του στιλ "εκρηκτικός μηχανισμός", κτλ, που προφανώς στο επόμενο διάστημα θα μεγεθυνθούν , καθώς τροφοδοτούνται από τη λαική οργή που σπέρνουν με την επίθεση τους οι κυβερνώντες, σε συνδυασμό με την αποτυχία της κομμουνιστικής αριστεράς να δώσει ένα πειστικό-αργανωμένο σχέδιο: Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο που να πείθει, η λαική οργή εκτονώνεται...χαοτικά ("αριστερισμός"), και τελικά αυτό είναι το επίδικο για την αριστερά σήμερα, να δώσει συγκεκριμένο σχέδιο και μορφή στη λαική οργή.
Έως τότε, την κατάσταση την περιγράφει ωραία ένα άρθρο της "Ελευθεροτυπίας":
Διαβάζουμε σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Γκάρντιαν» (20/12): «Περισσότερες από 100 αμερικανικές πόλεις θα χρεοκοπήσουν το νέο έτος, καθώς η κρίση χρέους που σάρωσε τράπεζες και χώρες απειλεί να προκαλέσει κατάρρευση δήμων...».
Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, πόλεις και πολιτείες βρίσκονται αντιμέτωπες συνολικά με χρέη που φτάνουν έως τα 2 τρισ. δολάρια. Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στην Ευρώπη, όπου ο τοπικός και περιφερειακός δανεισμός αναμένεται να φτάσει στο 1,3 τρισ. ευρώ φέτος.
Οι γνωστοί οίκοι έχουν προχωρήσει σε μπαράζ υποβαθμίσεων της χρηματοπιστωτικής αξιοπιστίας ευρωπαϊκών πόλεων όπως η Φλωρεντία, η Βαρκελώνη και η Λισαβόνα. Η αξιολόγηση πόλεων, όπως η Βουδαπέστη και η Νάπολη, βρίσκεται λίγο πριν από την κατηγορία «σκουπίδια (junk)», κατηγορία στην οποία έχει πέσει ήδη η αξιολόγηση της Κωνσταντινούπολης.
Στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ γίνονται περικοπές στην αστυνομία, στον φωτισμό, στη συντήρηση των δρόμων και στην καθαριότητα, υπηρεσίες που επηρεάζουν το 20% του πληθυσμού.
Από τη διεθνή ειδησεογραφία μάθαμε επίσης ότι στις ΗΠΑ, σύμφωνα με νεότερη μελέτη του Συμβουλίου των Δημάρχων για τον υποσιτισμό και τους αστέγους, στις 27 μεγαλύτερες πόλεις αυξήθηκε το 2009 κατά 24% η επισιτιστική βοήθεια. Ο αριθμός των άστεγων οικογενειών αυξήθηκε κατά 9% και τα δύο τρίτα των πόλεων ανακοίνωσαν ότι τα καταφύγια είναι τόσο υπερπλήρη που αναγκάζονται να διώξουν κόσμο.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Κέντρου Ερευνών Pew, το 55% του αμερικανικού εργατικού δυναμικού «υπέφερε κάποιο χρονικό διάστημα από ανεργία, μείωση μισθού ή αναγκάστηκε να εργαστεί σε συνθήκες μερικής απασχόλησης παρά τη θέλησή του» από τότε που άρχισε η ύφεση, το 2007.
Την ίδια στιγμή που η εξαθλίωση εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς εκατέρωθεν του Ατλαντικού, οι 5 μεγαλύτερες αμερικανικές τράπεζες, JP Morgan Chase, Bank of America, Morgan Stanley, Goldman Sachs και Citigroup ανακοινώνουν ότι θα δώσουν 90 δισ. δολάρια σε μπόνους, ενώ η εταιρεία συμμετοχών Blackstone νοίκιασε ολόκληρο το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης για το χριστουγεννιάτικο πάρτι. Τελικά όντως λεφτά υπάρχουν, γι' αυτούς για τους οποίους πάντοτε υπήρχαν...
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/12/blog-post_7437.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου