Δυστυχώς, όμως, εάν οι διεθνείς (βλ. αμερικανικοί) οίκοι αξιολόγησης, προχωρήσουν σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τότε τα παρακάτω θα συμβούν οπωσδήποτε και τα ποσά που θα απαιτηθούν, θα κινηθούν σε αστρονομικά ύψη.
Όσοι, μάλιστα, θεωρούν ότι τα περίπου 200 δισ. ευρώ που χρειάστηκαν μέχρι τώρα για να σωθεί η Ελλάδα και η Ιρλανδία είναι πολλά, ας δουν τι θα χρειαστεί για να σωθούν οι άλλοι αδύναμοι κρίκοι της Ευρώπης, η σειρά των οποίων καθορίζεται από τον κίνδυνο αδυναμίας αναχρηματοδοτήσεων του χρέους τους.
Έτσι, εάν οι οίκοι αξιολόγησης στρέψουν τον αντίχειρα προς τα κάτω, αρχικά για την Πορτογαλία, θα χρειασθούν πάραυτα, άλλα 80 δισ. ευρώ.
Αμέσως μετά, έρχεται το Βέλγιο (ναι, μάλιστα, η χώρα που βρίσκεται το διοικητικό κέντρο της Ε.Ε.) που θα χρειασθεί, για να μην πτωχεύσει, άλλα 175 δισ. ευρώ.
Η Ισπανία – 3η στη σειρά για κρίση χρέους – θα απαιτήσει πάνω από 550 δισ. ευρώ δάνεια για να μην πτωχεύσει και διαλύσει την Ε.Ε.
Η Ιταλία – ο άλλος μεγάλος ασθενής – θα χρειαστεί πάνω από 800 δισ. ευρώ.
Και, τέλος, η Βρετανία και η Γαλλία – των οποίων οι οικονομίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα – θα απαιτήσουν για να κρατηθούν, δάνεια ύψους 850 δισ. ευρώ και 1.000 δισ. ευρώ (ένα (1) τρισ. δηλαδή!) αντίστοιχα.
Σύνολο, 3,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Είναι αυτό που λένε «εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα».
Και σκεφθείτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τυπώνει πληθωρικά ευρώ, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, που οι εκτυπωτικές μηχανές της έχουν ρετάρει από την χρήση.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου