Για παράδειγμα, τι θα έκανε ο Α. Τσίπρας αν είχε απέναντι του την Α. Μέρκελ. Θα κινιόταν με βάση την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κατηγορεί τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι δήλωσε υποταγή στην Γερμανία; Θα έμπαινε δηλαδή στο γραφείο της Μέρκελ, θα φόραγε την τραγιάσκα του Τσε, και με ύφος Νεοέλληνα τζάμπα μάγκα θα κοπανούσε το χέρι στο τραπέζι λέγοντάς της : « άκου να δεις… μην μας εκβιάζεις πως θα μας πετάξεις από το ευρώ, γιατί την επομένη θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη. Λοιπόν, θέλω κατάργηση του Μνημονίου και διαγραφή του χρέους, αλλιώς θα πάω στον Τσάβες, και να δω μετά αν θα μας απειλείς με χρεοκοπία».
Ο Ανεξάρτητος Έλλην, που κατηγόρησε τον πρωθυπουργό πως δεν τόλμησε καν να αναφέρει την λέξη επιμήκυνση, τι θα έκανε; Θα έβαζε τις φωνές , απαιτώντας τις γερμανικές αποζημιώσεις για να μειωθεί το χρέος, απειλώντας κι αυτός να εγκαταλείψει το ευρώ, για να υποφέρει η Γερμανία;
Το ΚΚΕ πάντως ξέρουμε τι στάση θα κρατούσε: “γερμανικέ λαέ μην ξεχνάς τον πρόγονό σου τον Μαρξ, ενώσου με τους Έλληνες, επαναστάτησε κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού, οι δούλοι του μνημονίου και του ιμπεριαλισμού δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο από τις αλυσίδες τους».
Με αυτόν πάντως που προβληματίζομαι ιδιαίτερα, είναι ο Μιχαλολιάκος. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής, για να λυθεί το ελληνικό πρόβλημα απαιτείται στιβαρή εθνική ηγεσία που θα διεκδικήσει δυναμικά τα δίκαια της Ελλάδος. Που σημαίνει ότι , αν αντί του Σαμαρά, βρισκόταν ο Μιχαλολιάκος στο μπαλκόνι με την Μέρκελ ατενίζοντας το Reichstang, θα της έλεγε: “ ή μας διαγράφεις το χρέος ή θα στο ξανακάψω παλιοκουμμούνι».
Αντίθετα ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε τον δρόμο της διπλωματίας.
Φυσικά και δεν έλυσε το πρόβλημα της Ελλάδας. Άλλωστε πως γίνεται να λυθεί σε μια μόνο επίσκεψη;
Κατάφερε όμως, να φύγει με τις διπλωματικές του βαλίτσες γεμάτες.
1.Έβαλε το ζήτημα της επιμήκυνσης του ελληνικού προγράμματος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δεν εισέπραξε αρνητική απάντηση.
2. Ξεκαθάρισε ότι αυτά τα μετρά είναι τα τελευταία.
3. Σήκωσε το ανάστημά του απέναντι σε αυτούς που τζογάρουν με την επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή, στερώντας της κάθε δυνατότητα ανάκαμψης και η Μέρκελ συμφώνησε δημοσίως μαζί του.
4.Και το βασικότερο, έβαλε τις βάσεις για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της Ελλάδας στο εξωτερικό, λόγω των χειρισμών της προηγούμενης κυβέρνησης.
Οι λωτοφάγοι ας μην ξεχνάνε ότι κυβέρνηση Σαμαρά πληρώνει τις αμαρτίες του ΓΑΠ, μέχρι και ο Γιούνκερ το αναγνώρισε αυτό προχθές στην Αθήνα. Μόνο ορισμένοι Έλληνες θέλουν να το ξεχνάνε και να τους βάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι. Ζαχαριάδη ζεις εσύ μας οδηγείς: τι Πλαστήρας, τι Παπάγος, τι Παπανδρέου, τι Σαμαράς
Βέβαια, πως γίνεται όλα τα διεθνή ΜΜΕ, να αναφέρουν τα παραπάνω, κάνοντας λόγο για σπάσιμο του πάγου μεταξύ Ελλάδας- Γερμανίας, καθώς και για διπλωματική επιτυχία του Έλληνα πρωθυπουργού, και από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης να εμφανίζουν τον Σαμαρά ως επαίτη, είναι ένα άλλο θέμα.
Είναι προφανές, ότι όσον αφορά την διεθνή διπλωματική σκακιέρα, ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει να κάνει ένα βήμα την φόρα.
Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι αυτή η τακτική αποδίδει.
Επομένως, διπλωματία ή τζάμπα μαγκιές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου