Ειδικότερα στις τοπικές κοινωνίες της Επαρχίας, όπου ο πληθυσμιακός συσχετισμός, σε συνδυασμό με την υπάρχουσα αριθμητική δύναμη των σωμάτων ασφαλείας, αποβαίνει επικίνδυνος για τον εγχώριο πληθυσμό.
Όλοι φυσικά σκέφτονται με βάση το χειρότερο σενάριο. Όχι άδικα.
Πεντακόσιοι ή 1000 νεαροί άνδρες του χειρότερου φυράματος, δολοφόνοι με την παραμικρή αφορμή, εχθρικοί προς κάθε ήθος και αξία της ελληνικής κοινωνίας, συγκεντρωμένοι, αποτελούν “ωρολογιακή βόμβα”.
Πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει ακόμα και μια πόλη 50.000 μια ενδεχόμενη, οργανωμένη εξέγερσή τους;
Όταν ο πληθυσμός της επαρχίας είναι κατά πλειοψηφία γερασμένος. Και άοπλος. Ανυπεράσπιστος. Όταν με τις περικοπές, σε επαρχίες ολόκληρες αντιστοιχούν λιγοστοί αστυνομικοί για εκτεταμένη επικράτεια. Όταν δεν υπάρχουν τα μεταπολεμικά ΤΕΑ. Όταν η όποια δυναμική αντίσταση ιθαγενούς σε επίθεση από αλλοδαπό στέλνει τον πρώτο στη φυλακή για “αυτοδικία”. Το 1204 η Κωνσταντινούπολη, μια πόλη 1.000.000 κατοίκων, η πολυπληθέστερη, ισχυρότερη και πλουσιότερη πόλη της εποχής, αλώθηκε από 45.000 πεινασμένους ξεβράκωτους της 4ης Σταυροφορίας. Των οποίων όμως “γυάλιζε το μάτι ”. Όπως των σημερινών, ανεπιθύμητων εισβολέων. Οι καθησυχαστικές δηλώσεις των αρμοδίων, ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα από την στρατοπέδευση πλήθους λαθρομεταναστών, αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες. Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, 4 τραυματίες από συμπλοκή μεταξύ αλλοδαπών εντός του στρατοπέδου, στην Κόρινθο.
Η ίδρυση τέτοιων κέντρων αποφασίσθηκε χωρίς δημόσια διαβούλευση. Από την πλευρά της κεντρικής εξουσία, εύλογα. Ποιος, αν τον ρωτούσαν, θα συναινούσε σε μια “βόμβα” δίπλα στο σπίτι του; Εκτός από τον μεταναστολάγνο κ. Μπουτάρη και την Προς Κορινθίους επιστολογράφο κα Πιπιλή – η οποία διαμένει στα Νότια Προάστεια, αν δεν κάνουμε λάθος. Έτσι, η επιβολή των αποφάσεων ίδρυσης συναντά τοπικά αντιδράσεις. Ειρηνικές ή δυναμικές.
Μια απ’ αυτές ήταν η διακοπή από τον Δήμαρχο Κορινθίων της υδροδότησης του στρατοπέδου φύλαξης. Η ενέργεια έδωσε έναυσμα σε κάποιον κ. Γιάννη Ζουμπουλάκη, να απευθύνει από το “Βήμα” στον Δήμαρχο το μελοδραματικό ερώτημα : “Ας υποθέσουμε ότι ο κ. Πνευματικός κρατά ένα μπουκάλι νερό και δει έναν παράνομο μετανάστη να πεθαίνει στον δρόμο από έλλειψη νερού. Θα του έδινε να πιει για να τον σώσει ή όχι;” Δημοσιολογεί ο κ. Ζουμπουλάκης, συνεπώς έχουμε και εμείς δικαίωμα να απαντήσουμε. Μόνο που η ποιότητα της ερωτήσεως του μάς επιβάλλει να χρησιμοποιήσουμε αντίστοιχη ποιότητα για την απάντηση. Αν λοιπόν βρίσκαμε λαθρομετανάστη ετοιμοθάνατο από δίψα, θα του δίναμε νερό του Καματερού. Θα τον ανάσταινε και θα τον θεράπευε από πάσα νόσο. Που θα το βρίσκαμε; Θα ζητούσαμε από τον ΔΟΛ. Είμαστε σίγουροι ότι, παρότι πέρασαν 35 χρόνια, διατηρεί άφθονο απόθεμα. Πιθανόν χορηγεί και στους αρθρογράφους του, για να συλλαμβάνουν πονήματα όπως “Το νερό της Κορίνθου”.
Δυστυχώς όμως η σοβαρότητα της καταστάσεως αφήνει λίγο χώρο για ευθυμία. Για να χαρακτηρίζει κάποιος κάποιον, οφείλει πρώτα να σηκώσει το σταυρό του πάσχοντος. Μ’ άλλα λόγια, για να κρίνεις τους Κορίνθιους, πρέπει να μετακομίσεις δίπλα σε στρατόπεδο φύλαξης λαθρομεταναστών. Η ψωραλέα ψευδο-ιντελλιγκέντσια των Αθηνών επί 15 χρόνια εκτελούσε ηθικά σαν “ρατσιστή” όποιον έκανε την παραμικρή νύξη, για τις συνέπειες της λαθρομετανάστευσης. Είναι αυτό που έκανε το Σταύρο Λυγερό να “εκραγεί” ένα βράδυ σε τηλεοπτική εκπομπή : “σχολιαστές που ζουν στα Βόρεια Προάστεια δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματικότητα του Άγιου Παντελεήμονα”.
Και τον Τάσο Παππά να γράψει : “Όταν ζεις σε γκέτο και σε ληστεύουν δεν ακούς τις γενικολογίες της Αριστεράς”. Μήπως είναι ρατσιστές οι εκλεκτοί αρθρογράφοι; Αλλά και για να πάρεις θέση σε κοινωνικό ζήτημα, εκτός από ενσυναίσθηση, που έχει λίγη σημασία όταν οι συνέπειες δεν σε αγγίζουν, οφείλεις να αποφασίσεις τι θα έκανες εάν βρισκόσουν στο μάτι του κυκλώνα. Εδώ βρίσκεται το αίτιο για την τοξική ρηχότητα των ανευθύνων αρχόντων του δημοσίου λόγου. Ας το σοβαρέψουμε λοιπόν περισσότερο κ. Ζουμπουλάκη. Και ας εισάγουμε στη συζήτηση μια παράμετρο – ταμπού. Σεξ. Παρότι στην ιδιωτική σφαίρα είναι αυτό που κινεί τις ζωές των ανθρώπων, στη δημόσια λες και δεν υπάρχει. Το σεξ, είναι ίσως ο πιο σημαντικός λόγος λαθρομετανάστευσης για τους μουσουλμανικού θρησκέυματος άρρενες – και όχι μόνο γι’ αυτούς.
Στο Ισλάμ οι άνδρες μπορου να να έχουν 4, 24 ή 104 συζύγους. Αλλά μόνον όταν έχουν χρήματα. Οι φτωχοί είναι ουσιαστικά αποκλεισμένοι.
Αυτό στις μουσουλμανικές κοινωνίες, με την δημογραφική έκρηξη από την έλλειψη ελέγχου των γεννήσεων, έχει δημιουργήσει στρατιές νεαρών ανδρών χωρίς δυνατότητα ομαλής σεξουαλικής διεξόδου. Γι’ αυτό η ομοφυλοφιλία, επισήμως απαγορευμένη και αυστηρά τιμωρούμενη, σοβεί. Και ενώ βιώνουν μια πραγματικότητα σκεπασμένων γυναικών και απαγορευμένου σεξ, πλέον βλέπουν από τα ίντερνετ – καφέ τις συνθήκες στη Δύση.
Μαρτυρία Ιρανού : “ερχόμαστε στην Ελλάδα για να ζήσουμε το Δυτικό Όνειρο. Όλη μέρα περπατάω στους δρόμους της Αθήνας και κοιτάζω γυναίκες”. Σπάνια αναφέρεται βέβαια δημοσίως, αλλά έχει συσσωρευθεί πλέον στην ελληνική κοινωνία μια βόμβα, εκατομμυρίων αλλοδαπών, σεξουαλικά υποσιτισμένων νεαρών. Ετοίμων για όλα. Η τεστοστερόνη υπήρξε ιστορικά κινητήρια δύναμη πολέμων και εκστρατειών. Οι Ρωμαίοι δεν άρπαξαν τις γυναίκες των Σαβίνων ; Αυτή είναι η εξήγηση για τους βιασμούς ακόμα και υπερηλίκων γυναικών, για ειδεχθή εγκλήματα ανήκουστα στην ιστορία του τόπου.
Έχω λοιπόν κι εγώ ένα ερώτημα κ. Ζουμπουλάκη. Ας υποθέσουμε ότι είχατε μια 16χρονη κόρη. Και βρίσκατε στο δρόμο 30 λαθρομετανάστες να “πεθαίνουν”. Από σεξουαλική δίψα. Και σάς την αποσπούσαν δια της βίας για να “ξεδιψάσουν” λέγοντάς σας, όπως κάποιοι ιδεολόγοι στην πρώιμη σοβιετική περίοδο, ότι η σεξουαλική ανάγκη οφείλει να ικανοποιείται “σαν να πίνεις ένα ποτήρι νερό”. Τι θα κάνατε; Μπορεί βέβαια να απαντήσετε ό,τι ο Μαρσελ Προυστ του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ο “Αναζητώντας τον χαμένο κλώνο του Μπαρμπα-Θωμά”. Μπορείτε να πείτε όπως ο κ. Τατσόπουλος, που μοίρα χαλεπή μάς έφερε να πληρώνουμε την ανάπαυση των οπισθίων του στα έδρανα της Βουλής, “Θεωρώ εξαιρετικά φτηνό να ρωτάς έναν πατέρα τι θα έκανε αν του πείραζε την κόρη ένας αλλοδαπός”. Ας το κάνουμε λοιπόν “πολύτιμο” κ. Ζουμπουλάκη. Ας υποθέσουμε ότι η 73χρονη κυρία που βιάσθηκε από αλλοδαπούς για να “ξεδιψάσουν” ήταν η μητέρα σας. Και οι βιαστές “φυλάσσονταν” στο στρατόπεδο της Κορίνθου. Ποια μέτρα θα υιοθετούσατε ως πολίτης για την μεταχείρηση των λαθρομεταναστών; Και τι θα ρωτούσατε τότε τον Δήμαρχο;
http://www.antinews.gr/2012/08/25/176250/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου