ΔΕΙΤΕ ποια είναι η πραγματική ευαισθησία της Λαγκάρντ για την Αφρική [βίντεο]Η αναφορά της κ. Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ, στον Νίγηρα είναι σαν να διεκτραγωδεί εμπρηστής το καταστροφικό έργο της φωτιάς που άναψε ο ίδιος.
Ο Νίγηρας είναι μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής της οποίας η φτώχεια και η ενδημική πείνα ενισχύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από την οδυνηρή επιβολή νεοφιλελεύθερων λύσεων . Φέτος πάλι, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε νέα διατροφική κρίση , λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας. Αλλά ο Νίγηρας βρίσκεται σε μόνιμο λιμό, χάρη ακριβώς στην διαρκή παρουσία και καθοδήγηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ.
Το 2005 π.χ. όταν ξέσπασε ο λιμός, (ουσιαστικά μια εντονότερη εκδήλωση του χρόνιου υποσιτισμού στην περιοχή) δεν ήταν λόγω έλλειψης τροφίμων αλλά λόγω της φτώχειας. Η χώρα υπερχρεωμένη τότε, υποχρεωμένη να κινηθεί μέσα στα πλαίσια της Συναίνεσης της Ουάσινγκτον, είχε αναγκαστεί, σύμφωνα με τις καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων, να αυξήσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα στο 19% , να καταργήσει τις αποθήκες σιτηρών και να σταματήσει την δωρεάν διάθεση τροφίμων. Το ίδιο το ΔΝΤ μετά την καταστροφή που έπληξε περί τα 2 με 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους στην χώρα, αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στις αποφάσεις αυτές (σημείωνε π.χ. ότι η αύξηση στο ΦΠΑ είχε αναιρεθεί πριν την έναρξη του λιμού, λόγω μαζικών τοπικών εξεγέρσεων – αλλά αφού είχε ήδη δώσει ώθηση στην υπερκοστολόγηση των τροφίμων) αλλά μοιάζει δύσκολο η κυβέρνηση του Νίγηρα να είχε δράσει αυτόνομα από τους εποπτεύοντες οργανισμούς σε τόσο κρίσιμα και αντιδημοφιλή ζητήματα. Είναι ενδεικτικό πως όταν ξέσπασε η κρίση η κυβέρνηση του Νίγηρα αρνήθηκε να μοιράσει δωρεάν τρόφιμα δικαιολογούμενη πως θα «παρενέβαινε έτσι στην ελεύθερη αγορά»!
Έτσι η αναφορά και η «ανησυχία» της κ. Λαγκάρντ για τα παιδιά του Νίγηρα, πεινασμένα λόγω ακριβώς της ιδεοληπτικής νεοφιλελεύθερης εμμονής στην παντοδυναμία των αγορών, την ίδια στιγμή που επιβλέπει την διεύρυνση των πολιτικών της καταστροφικής Συναίνεσης της Ουάσινγκτον πέρα από την υποσαχάρια Αφρική στην ΕΕ – και ειδικά στην Ελλάδα (που την αφήνει κατά τα άλλα αδιάφορη) δεν είναι παρά η υπόσχεση της μεταφοράς των πολιτικών που εφάρμοσε το ΔΝΤ στον Νίγηρα και στην Ελλάδα.
Δείτε επίσης: Η πείνα στον Νίγηρα είναι προϊόν δεκαετιών αποτυχημένων πολιτικών «διαρθρωτικής προσαρμογής» από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ:
Ο Νίγηρας είναι μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής της οποίας η φτώχεια και η ενδημική πείνα ενισχύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από την οδυνηρή επιβολή νεοφιλελεύθερων λύσεων . Φέτος πάλι, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε νέα διατροφική κρίση , λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας. Αλλά ο Νίγηρας βρίσκεται σε μόνιμο λιμό, χάρη ακριβώς στην διαρκή παρουσία και καθοδήγηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ.
Το 2005 π.χ. όταν ξέσπασε ο λιμός, (ουσιαστικά μια εντονότερη εκδήλωση του χρόνιου υποσιτισμού στην περιοχή) δεν ήταν λόγω έλλειψης τροφίμων αλλά λόγω της φτώχειας. Η χώρα υπερχρεωμένη τότε, υποχρεωμένη να κινηθεί μέσα στα πλαίσια της Συναίνεσης της Ουάσινγκτον, είχε αναγκαστεί, σύμφωνα με τις καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων, να αυξήσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα στο 19% , να καταργήσει τις αποθήκες σιτηρών και να σταματήσει την δωρεάν διάθεση τροφίμων. Το ίδιο το ΔΝΤ μετά την καταστροφή που έπληξε περί τα 2 με 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους στην χώρα, αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στις αποφάσεις αυτές (σημείωνε π.χ. ότι η αύξηση στο ΦΠΑ είχε αναιρεθεί πριν την έναρξη του λιμού, λόγω μαζικών τοπικών εξεγέρσεων – αλλά αφού είχε ήδη δώσει ώθηση στην υπερκοστολόγηση των τροφίμων) αλλά μοιάζει δύσκολο η κυβέρνηση του Νίγηρα να είχε δράσει αυτόνομα από τους εποπτεύοντες οργανισμούς σε τόσο κρίσιμα και αντιδημοφιλή ζητήματα. Είναι ενδεικτικό πως όταν ξέσπασε η κρίση η κυβέρνηση του Νίγηρα αρνήθηκε να μοιράσει δωρεάν τρόφιμα δικαιολογούμενη πως θα «παρενέβαινε έτσι στην ελεύθερη αγορά»!
Έτσι η αναφορά και η «ανησυχία» της κ. Λαγκάρντ για τα παιδιά του Νίγηρα, πεινασμένα λόγω ακριβώς της ιδεοληπτικής νεοφιλελεύθερης εμμονής στην παντοδυναμία των αγορών, την ίδια στιγμή που επιβλέπει την διεύρυνση των πολιτικών της καταστροφικής Συναίνεσης της Ουάσινγκτον πέρα από την υποσαχάρια Αφρική στην ΕΕ – και ειδικά στην Ελλάδα (που την αφήνει κατά τα άλλα αδιάφορη) δεν είναι παρά η υπόσχεση της μεταφοράς των πολιτικών που εφάρμοσε το ΔΝΤ στον Νίγηρα και στην Ελλάδα.
Δείτε επίσης: Η πείνα στον Νίγηρα είναι προϊόν δεκαετιών αποτυχημένων πολιτικών «διαρθρωτικής προσαρμογής» από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου