Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι πολιτικοί-υποψήφιοι βουλευτές που φιλοδοξούν να μπουν στη Βουλή έχουν πιάσει στασίδι στα τηλεπαράθυρα και κατηγορούν ο ένας τον άλλο ότι το κόμμα που
εκπροσωπούν δεν έχει πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Όταν όμως τελειώσουν τις μεταξύ τους φαιδρές κοκκορομαχίες, κηρύσσουν μια άτυπη ανακωχή και όλοι τους εν χορώ, κατηγορούν εργολαβικά τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει πρόγραμμα ή το πρόγραμμα που έχει θα καταστρέψει την Ελλάδα.
Είναι συνήθης προεκλογική πρακτική, τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο των πολιτών να παρουσιάζουν τα προγράμματά τους και να τα θέτουν στην κρίση των πολιτών. Είναι επίσης συνηθισμένη η απάντηση : "θα διαβάσω τα προγράμματα των κομμάτων και θα αποφασίσω", που δίνουν οι πολίτες στο ερώτημα με ποιά κριτήρια θα επιλέξουν το κόμμα που θα ψηφίσουν.
Αν λοιπόν κριτήριο της ψήφου είναι το πρόγραμμα των κομμάτων, πως δικαιολογείται το γεγονός ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια ψηφίζουμε "σωστά" προγράμματα και τελικώς καταστραφήκαμε;; Είναι λοιπόν προφανές ότι συντρέχουν επιλεκτικώς ή και σωρευτικώς τα ακόλουθα : οι πολίτες λένε ψέμματα ότι ψηφίζουν προγράμματα ή είναι ηλίθιοι ή τα κόμματα δεν εφαρμόζουν ποτέ το κυβερνητικό πρόγραμμά τους. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Έρχονται λοιπόν σήμερα οι διάφοροι επίδοξοι σωτήρες και κατηγορούν τον Τσίπρα ότι δεν έχει πρόγραμμα ή ότι το πρόγραμμά του μας οδηγεί στην καταστροφή.
Τα είδα τα χαΐρια με τα προγράμματα.
Δεν θα πάρω άλλο. Βαρέθηκα. Και για να σας πω την μαύρη αλήθεια, έτσι για αλλαγή προτιμώ να καταστραφώ χωρίς πρόγραμμα, παρά προγραμματισμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου