Το αταίριαστο δίδυμο «ευρώ-δραχμής», βρέθηκε τους προηγούμενους μήνες με επιμονή που… παραξένευε, στο επίκεντρο μιας δημόσιας συζήτησης, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στις προβλέψεις διεθνών αναλυτών της οικονομίας. Η ταμπακιέρα αφορούσε φυσικά το κατά πόσο η Ελλάδα θα παρέμενε στη ζώνη του κοινού νομίσματος, ή θα επέστρεφε στη μιζέρια και περιθωριοποίηση της δραχμής. Μια διαδρομή εθνικής απαξίωσης, την οποία δυστυχώς δεν αποκηρύσσουν ούτε καν σήμερα, ακραίες φωνές που διεκδικούν στις πρόωρες εκλογές της 6ης Μαϊου, την εμπιστοσύνη μιας κοινωνίας σε πρόδηλο αποπροσανατολισμό.
Το αταίριαστο δίδυμο επιστρέφει. Αυτή τη φορά όμως, όχι με την Ελλάδα στο επίκεντρο της συζήτησης. Η αφήγηση αφορά στην προοπτική να ακολουθήσει το ευρώ, δηλαδή το κοινό νόμισμα της Ευρώπης, τον ιστορικό δρόμο της δραχμής: Να γίνει πρώην «εθνικό» νόμισμα.
Με την Ισπανία να βρίσκεται πλέον στο χείλος της αβύσσου, λόγω της ταμειακής αδυναμίας των τραπεζών της, οι οποίες παραπαίουν εκτεθειμένες στο έλεος των κερδοσκόπων, από τη στιγμή που η πλειοψηφία όσων έχουν στεγαστικό δάνειο αδυνατεί να το αποπληρώσει, το μέλλον της ευρωζώνης είναι εξαιρετικά δυσοίωνο.
Οι Βρυξέλλες άλλωστε δεν σταμάτησαν ποτέ να ανησυχούν για την προοπτική να βγει η Ισπανία από την πρίζα, καθώς η Μαδρίτη δεν έχει οικονομικό ισοδύναμο. Είναι σαφώς μεγαλύτερη της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, ενδεχομένως και των τριών μαζί. Μια ενδεχόμενη προσφυγή της στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου λοιπόν, θα μετακυλήσει τη συζήτηση γύρω από το μέλλον της ευρωζώνης, στο πραγματικό πρόβλημα το οποίο καλείται να διαχειριστεί η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και δεν είναι άλλο από την προοπτική χωρισμού των σιαμαίων, Βορρά και Νότου. Του πληθωρικού και οικονομικά εύρωστου Βορρά, και του Νότου των «PIGS» αλλά και των πληθυντικών δυνατοτήτων ανάκαμψης. Όσο μάλιστα εντείνεται η συζήτηση γύρω από την αναγκαιότητα χαλάρωσης των αυστηρών μέτρων ακραίας δημοσιονομικής πειθαρχίας και περιοριστικής πολιτικής, την οποία εμπνεύστηκε και επέβαλε η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τόσο το Βερολίνο θα μπαίνει στον πειρασμό.
Πηγή
Το αταίριαστο δίδυμο επιστρέφει. Αυτή τη φορά όμως, όχι με την Ελλάδα στο επίκεντρο της συζήτησης. Η αφήγηση αφορά στην προοπτική να ακολουθήσει το ευρώ, δηλαδή το κοινό νόμισμα της Ευρώπης, τον ιστορικό δρόμο της δραχμής: Να γίνει πρώην «εθνικό» νόμισμα.
Με την Ισπανία να βρίσκεται πλέον στο χείλος της αβύσσου, λόγω της ταμειακής αδυναμίας των τραπεζών της, οι οποίες παραπαίουν εκτεθειμένες στο έλεος των κερδοσκόπων, από τη στιγμή που η πλειοψηφία όσων έχουν στεγαστικό δάνειο αδυνατεί να το αποπληρώσει, το μέλλον της ευρωζώνης είναι εξαιρετικά δυσοίωνο.
Οι Βρυξέλλες άλλωστε δεν σταμάτησαν ποτέ να ανησυχούν για την προοπτική να βγει η Ισπανία από την πρίζα, καθώς η Μαδρίτη δεν έχει οικονομικό ισοδύναμο. Είναι σαφώς μεγαλύτερη της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, ενδεχομένως και των τριών μαζί. Μια ενδεχόμενη προσφυγή της στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου λοιπόν, θα μετακυλήσει τη συζήτηση γύρω από το μέλλον της ευρωζώνης, στο πραγματικό πρόβλημα το οποίο καλείται να διαχειριστεί η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και δεν είναι άλλο από την προοπτική χωρισμού των σιαμαίων, Βορρά και Νότου. Του πληθωρικού και οικονομικά εύρωστου Βορρά, και του Νότου των «PIGS» αλλά και των πληθυντικών δυνατοτήτων ανάκαμψης. Όσο μάλιστα εντείνεται η συζήτηση γύρω από την αναγκαιότητα χαλάρωσης των αυστηρών μέτρων ακραίας δημοσιονομικής πειθαρχίας και περιοριστικής πολιτικής, την οποία εμπνεύστηκε και επέβαλε η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τόσο το Βερολίνο θα μπαίνει στον πειρασμό.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου