Εθισμένος με την πτώχευση

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τεί­νει να μετατραπεί σε έναν ειδι­κού τύπου πολιτικό, όχι απλώς με ροπή, αλλά με εθισμό στη χρεοκο­πία και την πτώχευση. Όσο κι αν ο ίδι­ος διανύει ακόμα το πρώτο στάδιο του πένθους, τη λεγόμενη άρνηση, όσο κι αν ο ίδιος βαυκαλίζεται τηλεοπτικώς, υποστηρίζοντας ότι, αφού δεν είμαστε νεκροί, δεν πάθαμε και τίποτα, για την πλειοψηφία των πολιτών το όνομά του είναι συνώνυμο με την πτώχευση των νοικοκυριών τους.
Ο ιδιότυπος αυτός εθισμός, όμως, δεν παραδόθηκε μαζί με το χαρτοφυ­λάκιο του υπουργείου Οικονομικών τον Ιούνιο του 2011, αλλά μεταφέρθηκε στο ΥΠΕΚΑ, όπου μέσα σε οκτώ μήνες έχει υπογραφεί και η περιβαλλοντική χρεοκοπία και η περιβαλλοντική πτώ­χευση, χωρίς μάλιστα να υπάρχει το άλ­λοθι της τρόικας.
Γραμματοκομιστής
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ερώτημα που διατυπώνεται ευθέως στις συζητή­σεις ειδικών και μη περί τα πολεοδομι­κά, τα χωροταξικά, τα δασικά και γενι­κότερα των θεμάτων περιβάλλοντος, είναι εάν ο Παπακωνσταντίνου είναι απλώς ένας ξεπερασμένος, «μουχλια­σμένος» πολιτικός που βρέθηκε στην κεντρική πολιτική σκηνή σε λάθος δε­καετία ή υπηρετεί συνειδητά ένα συ­γκεκριμένο πλάνο.
Εάν είναι, δηλαδή, παντελώς άσχετος και γίνεται «γραμματοκομιστής» ρυθμίσεων χωρίς να αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις τους ή συνειδητά υπηρετεί εκείνους που στους διαδρόμους του ΥΠΕΚΑ χαρα­κτηρίζουν ως «ρουφιάνους» του πε­ριβάλλοντος.
Ένα άλλο ερώτημα που πλανάται στον αέρα είναι από πού ο Παπακωνσταντίνου «τρέφει» τον πολιτικό του τσαμπουκά και γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τους συναδέλφους του βουλευτές. Πώς, δηλαδή, ευτελίζει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και επί της ουσίας εμπαίζει τους συ­ναδέλφους του, τροποποιώντας ακόμα και νόμους που έχουν μόλις πρό­σφατα – επί θητείας του – ψηφιστεί.
Οι «ρουφιάνοι»
Πρόκειται για ενδημικό είδος του ευ­ρύτερου πολιτικού ζωικού βασιλείου, με επιθετικά χαρακτηριστικά, που εδώ και πολλά χρόνια έχει συγκεκριμένη ατζέντα, την οποία προσπαθεί να επι­βάλει.
Η ατζέντα περιλαμβάνει απαιτήσεις μεγάλων, μικρομεσαίων και μικρών, αλλά εκατοντάδων χιλιάδων συμφερό­ντων, που σταθερά τα τελευταία χρό­νια πιέζουν για ανατροπή της δασικής, πολεοδομικής και χωροταξικής νομο­θεσίας και θεωρούν ως πρώτο εχθρό της ευημερίας τους το Σύνταγμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Είναι οι ίδιοι που εδώ και χρόνια προωθούν τις βρόμικες τεχνολογίες της καύσης των απορριμμάτων και θεωρούνται οι «εγκέφαλοι» αμφιλεγόμενων επενδύ­σεων με στόχο την αφαίμαξη κοινοτι­κών κονδυλίων.
Οι «ρουφιάνοι» του Περιβάλλοντος αποτελούν συγκροτημένη ομάδα πί­εσης, που εδώ και χρόνια λειτουργεί ως λόμπι στους διαδρόμους του ΥΠΕΚΑ, αλλά το τελευταίο διάστημα είδε τις επιδιώξεις της να γίνονται νόμοι του κράτους, αφού όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί Περιβάλλοντος κρατούσαν στοιχειώδη γραμμή άμυνας και επεδεί­κνυαν στοιχειώδη σεβασμό στις επιτα­γές του Συντάγματος και τις αποφάσεις του ΣτΕ, στις προβλέψεις της ευρωπαϊ­κής και ελληνικής νομοθεσίας.
Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, δεν είναι κα­θόλου τυχαίο το γεγονός ότι σχεδόν το σύνολο των νομοθετημάτων που έχουν την υπογραφή της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ καταστρατηγούν βασικές επιταγές του Συντάγματος ή – στην καλύτερη περίπτωση – παλινδρο­μούν μεταξύ των ορίων της παρανομίας και της νομιμότητας.
♦ Δεν είναι, επίσης, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι αιτήματα συγκεκριμέ­νων ομάδων συμφερόντων που εδώ και χρόνια πετάγονταν ως απαράδεκτα στο καλάθι των αχρήστων σήμερα απο­τελούν νόμους του κράτους.
♦ Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι κάθε σχέδιο νόμου συνοδεύεται και από ένα παράρτημα που τακτοποιεί, άσχετα με το αντικείμενο του νομοσχε­δίου, ζητήματα που είτε είναι φωτογρα­φικά είτε κινούνται στο όριο της «προ­σωπογραφίας».
Το «Π» παρουσιάζει ένα μικρό ιστο­ρικό του τι έχει συμβεί τους τελευταί­ους 8 μήνες στο ΥΠΕΚΑ και συνεπάγε­ται την αμετάκλητη περιβαλλοντική χρεοκοπία σε βάρος των πολιτών αλ­λά και της οικονομίας. Νομοθετήματα που κατεδαφίζουν το κράτος δικαί­ου, καταργούν κάθε έννοια ισονομί­ας, ισοπολιτείας και διαγράφουν τις θεμελιώδεις αρχές του πολεοδομι­κού και χωροταξικού σχεδιασμού σε βάρος της κοινωνίας. Νομοθετήματα που ακυρώνουν την ευρωπαϊκή νομο­θεσία και εξυπηρετούν ομάδες συμ­φερόντων.
Γεμάτο «δωράκια» το πολυνομοσχέδιο.
Το τελευταίο δείγμα γραφής του Γιώργου Παπακωνσταντίνου είναι το σχέδιο νόμου με τίτλο «Ποινική προστασία του περιβάλλο­ντος». Σχέδιο νόμου που φυλλομετρώντας το κανείς αναρωτιέται ποιος θα μας προστα­τεύσει ποινικά από τους φύλακες.
Πρόκειται για ένα νομοθέτημα - σκούπα, ένα μόρφωμα που ξεθεμελιώνει βασικές αρχές του Συντάγματος, της δασικής, πολε­οδομικής και χωροταξικής νομοθεσίας και δίνει «δωράκια» σε επίδοξους επενδυτές σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας.
Με το σχέδιο νόμου μεταξύ άλλων:
♦ Καταργείται η συνταγματικά κατοχυρωμέ­νη εισφορά σε γη για τη δημιουργία κοινό­χρηστων χώρων. Με το πρόσχημα της ικανο­ποίησης επίδοξων επενδυτών, τους δίνεται πλέον η δυνατότητα της εξαίρεσης από την εισφορά σε γη, σε περιπτώσεις προώθησης τουριστικών εγκαταστάσεων. Σε περίπτωση που ο επενδυτής επιλέξει να κάνει εισφορά σε γη αλλά σε άλλη έκταση εντός των διοι­κητικών ορίων του ίδιου δήμου, του δίνονται ως «δώρο» επιπλέον χρήσεις γης!
♦ Καταργείται η προβλεπόμενη υποχρέω­ση για έκδοση άδειας επέμβασης από τις δασικές υπηρεσίες για έργα και δραστηρι­ότητες εντός των δασικών οικοσυστημάτων (σ.σ.: όλως τυχαίως αίτηση για τη χορήγη­ση άδειας επέμβασης σε δάση και δασικές εκτάσεις της αρμοδιότητας του δασαρχεί­ου Αρναίας έχει υποβάλει η ιδιοκτησία της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, για έκταση με­γαλύτερη από 3.300 στρέμματα, διπλάσια σχεδόν από την ήδη εγκεκριμένη με την ΚΥΑ 201745/2011).
♦ Υπαγορεύεται στις δασικές υπηρεσίες να εξετάζουν κατά προτεραιότητα – να αποχα­ρακτηρίζουν επί της ουσίας – δασικές εκτά­σεις επί των οποίων σχεδιάζεται η ανάπτυξη μεγάλων επενδύσεων.
♦ Ξεθεμελιώνονται 32 θεσμοθετημένες Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου για να πάρουν το «πράσινο φως» μεταξύ άλλων κτήρια και εγκαταστάσεις για την παραγωγή ενέργει­ας, ΧΥΤΑ, εγκαταστάσεις διαχείρισης απο­βλήτων, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμ­μάτων.
♦ Καταργείται η περιβαλλοντική αδειοδότηση για τη διάθεση αποβλήτων! Καταργείται, δηλαδή, η υποχρέωση που απορρέει από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία για την εκπόνηση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επι­πτώσεων για έργο ή τμήμα έργου που αφορά στην ανάκτηση ή διάθεση αποβλήτων!
Εν ολίγοις ο Παπακωνσταντίνου θέλει να φορέσει στον ελληνικό λαό «καπέλο» την καύση των απορριμμάτων και μάλιστα χωρίς καν τη σύνταξη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων!
♦ Δίνει το «πράσινο φως» για τη νομιμοποί­ηση αυθαιρέτων και εντός αρχαιολογικών ζωνών!
♦ Δίνει το «πράσινο φως» για τη νομιμοποί­ηση αυθαιρέτων που έχουν υπερβεί το ύψος της κορυφογραμμής!
Θα βρεθούν άραγε βουλευτές να το ψηφί­σουν;

O Παπάκ είναι πονηρός και υπογράφει αφειδώς
Η πρώτη σημαντική υπογραφή που έβαλε ο Παπακωνσταντίνου ως υπουργός ΠΕΚΑ αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ήταν στις 8 Ιουλί­ου 2011, όταν ενέκρινε τη μελέτη πε­ριβαλλοντικών επιπτώσεων για το με­ταλλείο χρυσού της Χαλκιδικής, συμ­φερόντων Μπόμπολα, δίνοντας έτσι το «πράσινο φως» για το ξεμπλοκάρισμα της επένδυσης και το εναρκτήριο λάκτι­σμα για την απογείωση της μετοχής της εταιρείας.
Λίγους μήνες μετά, μάλιστα, το Ελ­ληνικό Δημόσιο αποφάσισε να «θυσια­στεί» και πάλι, προσφεύγοντας στο Ευ­ρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Κομισιόν, ζητώντας να μην επιστρέψει η εταιρεία στο δημόσιο ταμείο γύρω στα 25 εκα­τομμύρια ευρώ που, σύμφωνα με την Ε.Ε., είχε λάβει η εταιρεία ως παράνο­μη κρατική ενίσχυση γιατί είχε αγορά­σει έναντι χαμηλότερης από την πραγ­ματική αγοραία αξία και είχε απαλλα­χθεί από τους φόρους.
Επισημαίνεται ότι από αυτή την επέν­δυση το Δημόσιο δεν έχει να παίρνει ούτε ένα ευρώ - πλην των φόρων -, αφού πρόκειται για ιδιωτικό χρυσωρυ­χείο. Αντίθετα θέτει σε κίνδυνο τη δη­μόσια υγεία και το περιβάλλον, αφού η μεταλλευτική βιομηχανία θεωρείται παγκοσμίως η πιο καταστροφική για το περιβάλλον, την υγεία και την οικονομία των περιοχών όπου δραστηριοποι­είται.
Ο Παπακωνσταντίνου από το βήμα της Βουλής υπερασπίστηκε σθεναρά και την επένδυση και την προσφυγή του Δημοσίου κατά των συμφερόντων του.
Νομιμοποίηση αυθαιρέτων
Η νομιμοποίηση αυθαιρέτων, μετά τον νόμο Τρίτση του 1983, αποτελεί σκαστή παρανομία, αφού παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, όπως αμετά­κλητα έχει κριθεί από το ΣτΕ.
Ο Παπακωνσταντίνου, όμως, προ­σπάθησε να κάνει το άσπρο μαύρο, βαφτίζοντας τη συνταγματική εκτροπή «κόκκινη γραμμή» για την προστασία του περιβάλλοντος και παρουσιάζο­ντάς την ως ανάχωμα για τους μελλο­ντικούς παρανόμους.
Η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ επιβράβευσε όλους τους κατόχους αυθαιρέτων όπου κι αν βρίσκονται με διαδικασίες εξπρές και χωρίς κανέναν επί της ουσίας έλεγ­χο για το εάν πρόκειται για αυθαίρετα σε δάση, δασικές εκτάσεις, αρχαιολο­γικούς χώρους ή δημόσια γη.
Μάλιστα επειδή στο αρχικό νομο­σχέδιο φαίνεται ότι οι πιέσεις δεν εί­χαν πιάσει τόπο, δυο εβδομάδες μετά την ψήφιση του νόμου πέρασε τροπο­λογία για τη νομιμοποίηση αυθαιρέ­των πάσης φύσεως, ακόμα και εντός προστατευόμενων περιοχών και εντός κηρυγμένων παραδοσιακών οικισμών, που μέχρι την ανάληψη του ΥΠΕΚΑ από τους Παπακωνσταντίνου - Σηφουνάκη απαγορευόταν διά ροπάλου.
Την ίδια ώρα εκατοντάδες χιλιάδες νόμιμοι πολίτες που ούτε καταπάτησαν δημόσια γη, ούτε έκτισαν όπου ήθελαν ό,τι ήθελαν, ανακηρύχθηκαν από το ΥΠΕΚΑ μακάκες της δεκαετίας.
Φορο-αδιαφάνεια
Η ίδρυση του Πράσινου Ταμείου έγι­νε με τον νόμο 3889/2010 και επί της ουσίας η διάλυσή του με τροπολογία τον Οκτώβριο του 2011 στο νομοσχέ­διο «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρ­μογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015» του υπουργείου Οικονομικών!
Με την τροπολογία ο Παπακωνσταντίνου αποφάσισε και διέταξε ότι το 95% των πόρων που εισπράττο­νται υπέρ του Πράσινου Ταμείου από τις ρυθμίσεις για τους ημιυπαίθριους και την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, μέσω της εμπορίας ρύπων και της εί­σπραξης προστίμων για περιβαλλοντι­κά εγκλήματα, θα καταλήγουν τελικά στον κρατικό προϋπολογισμό και όχι, σύμφωνα με τις επιταγές του ΣτΕ, σε έργα αναπλάσεων. Το ίδιο ισχύει και για τους πόρους του Ειδικού Φορέα Δασών που ενσωματώθηκε στο Πράσι­νο Ταμείο και χρηματοδοτεί τις απαραί­τητες ενέργειες για τη δασική προστα­σία και διαχείριση.
Κατάργηση πολεοδομιών
Ο υπουργός ΠΕΚΑ έγραψε και πά­λι στα παλιά του τα παπούτσια τις επι­σημάνσεις του ΣτΕ, που για να δεχθεί τη ρύθμιση για τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων απαιτούσε τη νομοθετι­κή κατοχύρωση, μέσω του Πράσινου Ταμείου, των απαραίτητων κονδυλίων για την εκτέλεση αστικών αναπλάσεων ως αντιστάθμισμα της πολεοδομικής εκτροπής και με στόχο τη διατήρηση του περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι με κοινή τους ανακοίνωση δέκα από τις μεγα­λύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας είχαν χαρακτηρίσει την τρο­πολογία Παπακωνσταντίνου ως «επι­στροφή σε εποχές καταλήστευσης και σκοτεινής διαχείρισης των φόρων, ει­σφορών και προστίμων που το κράτος εισέπραττε για περιβαλλοντική προ­στασία».
Το ΥΠΕΚΑ με το επιχείρημα ότι οι πο­λεοδομίες είναι άντρο διαφθοράς και με το πρόσχημα ότι η έκδοση οικοδο­μικής άδειας είναι χρονοβόρα, αντί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και να λά­βει δραστικά μέτρα για την εύρυθμη λειτουργία, αποφάσισε να καταργήσει τις πολεοδομίες!
Έτσι με τον νόμο περί «νέου τρόπου έκδοσης αδειών δόμησης και ελέγχου κατασκευών» αφαίρεσε κάθε εποπτι­κό και ελεγκτικό ρόλο από τις πολεο­δομίες και τον παραχώρησε σε ιδιώτες, αφού, σύμφωνα με το σκεπτικό της πολιτικής ηγεσίας, η διαφθορά είναι ελάττωμα μόνο των δημοσίων υπαλλή­λων.Το νέο σύστημα προβλέπει ότι οι ιδιώτες μηχανικοί εκπονούν αποκλει­στικά υπ’ ευθύνη τους τις μελέτες και σώμα ιδιωτών ελεγκτών θα ελέγχει εκ των υστέρων την οικοδομή!
Συγκεκριμένα, η άδεια δόμησης θα εκδίδεται σε δύο ημέρες με αποκλει­στική ευθύνη των μελετητών μηχανι­κών που έχουν συντάξει τις μελέτες, ενώ η «υπηρεσία δόμησης», όπως βα­φτίστηκαν οι πολεοδομίες, θα ελέγχει το τυπικό μέρος, την πληρότητα των φακέλων και όχι την ποιότητα και πληρότητα των μελετών. Οι ιδιώτες ελε­γκτές θα αποκτούν την άδεια έπειτα από παρακολούθηση ειδικού προγράμ­ματος σε ΑΕΙ ή άλλο πιστοποιημένο κέντρο κατάρτισης και μετά θα δίνουν εξετάσεις. Για τις αλλαγές είναι άγνω­στο εάν έχει ερωτηθεί ο εγκέλαδος.
Χρήσεις γης
Με το νέο σχέδιο Προεδρικού Δια­τάγματος, που φέρει τον τίτλο «Κατη­γορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης», ανατρέπονται βασικοί κανόνες του πο­λεοδομικού και χωροταξικού σχεδια­σμού με την ένταξη ανεπιθύμητων χρή­σεων που μέχρι σήμερα απαγορεύο­νταν.
Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων:
♦ Προσθέτει περισσότερες χρήσεις κάθε είδους στις περιοχές γενικής κα­τοικίας.
♦ Κατακερματίζει τους εκτός σχεδίου ελεύθερους χώρους αστικού και περιαστικού πρασίνου, επιτρέποντας από ΧΥΤΑ και σταθμούς εξυπηρέτησης αυτοκινητόδρομων μέχρι εγκαταστάσεις κοινωνικής πρόνοιας, περίθαλψης, εκ­παίδευσης, ψυχαγωγίας.
♦ Σε δάση, αρχαιολογικούς χώρους, παραποτάμιες ζώνες και ιστορικούς τόπους δίνεται η δυνατότητα εγκατα­στάσεων μαζικών μεταφορών, νεκρο­ταφείων, ακόμα και πίστας για αγώνες αυτοκινήτων.
♦ Στις περιαστικές ζώνες επιτρέπεται η εγκατάσταση υπεραγορών, πολυκα­ταστημάτων, τουριστικής κατοικίας, εργαστηρίων χαμηλής και μέσης όχλη­σης.
♦ Στις περιοχές γενικής κατοικίας προ­στίθενται υπεραγορές και πολυκατα­στήματα μέχρι 800 τετραγωνικά, κτή­ρια ειδικής εκπαίδευσης, ιδιωτικών εκ­παιδευτηρίων και χώροι περίθαλψης.
♦ Εκτός από τις περιοχές βιομηχανίας και χονδρεμπορίου, προστίθενται νέες κατηγορίες χρήσεων, όπως οι περιοχές Επιχειρηματικού Πάρκου, Τεχνολογι­κού Πάρκου και Εμπορευματικών Κέντρων, τα Επιχειρηματικά Πάρκα Ενδι­άμεσου Βαθμού Οργάνωσης.
♦ Στην κατηγορία Εγκαταστάσεις Αστι­κών Υποδομών περιλαμβάνονται με­ταξύ άλλων τα κέντρα μεταφόρτωσης απορριμμάτων και οι εγκαταστάσεις ανακύκλωσης συσκευασιών και υλι­κών, όπως και οι ΧΥΤΑ.
Πετρελαιοκίνηση
Η τροπολογία που δίνει το «πράσινο φως» για την πετρελαιοκίνηση σε Αθή­να και Θεσσαλονίκη «πέρασε νύχτα» στο νομοσχέδιο για τον νέο τρόπο έκ­δοσης των οικοδομικών αδειών!
Ο Παπακωνσταντίνου έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τις επισημάν­σεις επιστημονικών φορέων, περιβαλ­λοντικών οργανώσεων ακόμα και της ίδιας της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, που του ζήτησαν να μην προχωρήσει στην άρση της απαγόρευ­σης, αφού θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Τον καλούσαν μάλιστα να λάβει πρώτα μέτρα για την πάταξη της νοθείας του πετρελαίου, που έχει λάβει διαστάσεις «επιδημί­ας».
Ορυκτά καύσιμα
Τον περασμένο Αύγουστο και ενώ εί­χε ολοκληρωθεί η δημόσια διαβούλευ­ση για το σχέδιο νόμου για τη «Λειτουρ­γία Ενεργειακών Αγορών, Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου» ο Παπακωνστα­ντίνου πέρασε, όπως κατήγγειλαν πε­ριβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς της αγοράς, την τελευταία στιγμή διά­ταξη η οποία στην ουσία χρησιμοποιεί το Τέλος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέρ­γειας που πληρώνουν οι πολίτες για τη χρηματοδότηση ορυκτών καυσίμων.
Όπως είχε επισημάνει με ανακοίνω­σή της η Greenpeace, η ρύθμιση αυτή «διογκώνει τα ταμειακά ελλείμματα του ΔΕΣΜΗΕ και ουσιαστικά ακυρώνει τις δυνατότητες ανάπτυξης των ΑΠΕ στην Ελλάδα, μια από τις λίγες ευκαιρί­ες οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυ­ξης με περιβαλλοντικά οφέλη που είχε δημιουργηθεί στη χώρα μας εν μέσω κρίσης».
Καύση απορριμμάτων
Το ΥΠΕΚΑ σε συνεργασία με το υπουργείο Εσωτερικών προωθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα γιγαντι­αίο πρόγραμμα που φλερτάρει ανοικτά με τις επικίνδυνες και πανάκριβες τε­χνολογίες της βιοξήρανσης - καύσης ή της απευθείας καύσης των απορριμμά­των στην Αττική.
Το πρόγραμμα θα δεσμεύει τη χώ­ρα με επικίνδυνες τεχνολογίες για 20-25 χρόνια, αφού τα έργα θα γίνουν με σύμπραξη ιδιωτών με το Δημόσιο μέσω μιας «αυτοκρατορικής» σύμβασης.
Ο διεθνής διαγωνισμός προβλέπει ανάδοχο για την επεξεργασία και δια­χείριση 1.350.000 τόνων ανά έτος στην Περιφέρεια Αττικής για ενδεικτικό χρο­νικό διάστημα 20-25 ετών. Όπως έχουν επισημάνει οι περιβαλλοντικές οργα­νώσεις, το ποσό αυτό θα είναι υπερδι­πλάσιο, διότι η επιλογή της καύσης θα επιδοτείται επιπλέον από το τέλος ΑΠΕ και ενδεχομένως και από τα έσοδα των τελών της ανακύκλωσης. Συνεπώς, τέ­λη που πληρώνουν όλοι οι πολίτες και επιδοτήσεις που θα αφαιρεθούν από τα πραγματικά έργα ΑΠΕ και ανακύ­κλωσης στην πηγή θα ενισχύσουν περι­βαλλοντικά καταστροφικές και οικονο­μικά ασύμφορες μονάδες καύσης.
Συμπληρώνοντας, για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα, σε καμία μη­τροπολιτική πρωτεύουσα δεν γίνεται διαχείριση σκουπιδιών μόνο με ανακύ­κλωση - κομποστοποίηση, αλλά χρειά­ζεται και η επεξεργασία τους.
Ποιος διοικεί και ποιος νομοθετεί σ’ αυτό το υπουργείο;
Στους διαδρόμους του ΥΠΕΚΑ είναι κοινό μυστικό ότι οι υπηρεσίες πληροφορούνται για την ύπαρξη σχεδίων νόμων και Προεδρικών Διαταγμάτων όταν μπαίνουν σε διαβούλευ­ση, αφού η πολιτική ηγεσία θεωρεί τους επι­στήμονες των υπηρεσιών λίγο- πολύ βάρος για την εφαρμογή των σχεδιασμών τους. Έτσι όλοι αναρωτιούνται ποιοι και πώς συντάσσουν τα νομοθετήματα.
♦ Αναρωτιούνται μήπως κάποιοι «εξωσχολι­κοί» φέρνουν έτοιμα τα σχέδια νόμου γι’ αυτό και είναι γραμμένα στο πόδι.
♦ Προσπαθούν να εξηγήσουν το γεγονός ότι Παπακωνσταντίνου και Σηφουνάκης καταθέ­τουν συνεχώς τροπολογίες σε πρόσφατα νομο­σχέδια που οι ίδιοι έχουν καταθέσει και η Βου­λή έχει ήδη ψηφίσει.
♦ Αναρωτιούνται γιατί κάνουν τόσα λάθη και γιατί υπάρχουν τόσες παραλείψεις.
♦ Αναρωτιούνται εάν απλώς βιάζονται ή εάν οι «εξωσχολικοί» έχουν δώσει ένα γενικό περί­γραμμα με τη λογική ότι θα περάσει – πλην μά­ταια – από τη βάσανο των έμπειρων σε σύντα­ξη νόμων και Προεδρικών Διαταγμάτων υπηρε­σιών του υπουργείου.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι μόνο για τον νόμο για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων έχουν εκδοθεί, τουλάχιστον, εννέα τεύχη με δι­ευκρινίσεις και ερωτο-απαντήσεις, αφού μηχα­νικοί, αρχιτέκτονες και καταργημένες, πλέον, πολεοδομίες βρίσκονται σε κατάσταση νευρι­κής κρίσης.
Ένα δεύτερο σημείο άξιο προβληματισμού είναι, όπως έχουν καταγγείλει φορείς και πε­ριβαλλοντικές οργανώσεις, ο ευτελισμός της έννοιας της διαβούλευσης και της συμμετοχι­κής δημοκρατίας, αφού από σχέδια νόμου που βγαίνουν στη διαβούλευση απουσιάζουν ουσι­ώδη άρθρα, τα οποία εμφανίζονται ως διά μα­γείας όταν κατατίθενται στη Βουλή.

Στα «κάγκελα» βρίσκονται, πλέον, και πολ­λοί βουλευτές, οι οποίοι σε συζητήσεις που κά­νουν κατ’ ιδίαν θεωρούν ότι ο Παπακωνσταντί­νου τούς δουλεύει ψιλό γαζί, αφού καλούνται, και μάλιστα τις περισσότερες φορές με την απειλή της κοινοβουλευτικής «πειθαρχίας» στο όνομα της «σωτηρίας» της πατρίδας, να ψηφί­σουν έναν νόμο που έναν μήνα μετά ο ίδιος ο ΥΠΕΚΑ τον τροποποιεί! Όπως λένε, στο τέλος με τον καταιγισμό των νόμων που αλλάζουν και ξαναλλάζουν δεν ξέρουν τελικά τι έχουν ψηφίσει.
Άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγ­ματα λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι ο Παπακωνσταντίνου πολύ θα ήθελε τα σχέδια νόμου να μην περνούν καν από τη Βουλή, αλ­λά να γίνονται απευθείας νόμοι του κράτους ως «βασιλικά διατάγματα» του τύπου αποφασί­ζουμε και διατάσσουμε!
Είναι ενδεικτικό, όπως λένε, της πολιτικής του κουλτούρας ότι θεωρεί γραφειοκρατική διαδι­κασία τη γνωμοδότηση των δήμων, τον έλεγχο των Π.Δ. από το ΣτΕ ακόμα και την υπογραφή τους από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Για του λόγου το αληθές δεν έχουμε παρά να αντιγράψουμε απόσπασμα από την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει τον νέο νόμο - έκτρω­μα για την «Ποινική προστασία του περιβάλλο­ντος» και ρυθμίσεις - σκούπα για διάφορα θέ­ματα, όπως παρουσιάσαμε, του ΥΠΕΚΑ.
Όπως αναφέρεται, η τροποποίηση των Ζω­νών Οικιστικού Ελέγχου είναι χρονοβόρος δια­δικασία «αφού απαιτούνται γνωμοδοτήσεις δή­μου, ΚΣΧΟΠ, υπογραφές διαδικασίας, Συμβου­λίου της Επικρατείας, Πρόεδρος Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η υλοποίηση συγκεκριμένων έργων». Και όπως λένε πικρό­χολα στο ΥΠΕΚΑ, στο επόμενο σχέδιο νόμου θα υπάρχει και άρθρο που θα καταργεί τον Παπούλια!
"Το Ποντίκι"  
sibilla
http://vathiprasino.blogspot.com