Γιατί άραγε δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό σπίτι που να μην πενθεί σήμερα, από την ώρα που έμαθε ότι έφυγε ο Θανάσης Βέγγος. Δεν είναι ούτε η προσφορά του, ούτε ο χαρακτήρας του, που τον έκανε τόσο αγαπητό και την απώλειά του τόσο βαριά. Είναι ο ρόλος που επέλεξε να υποδύεται επί χρόνια και που ρίζωσε στη καρδιά μας, ως ένας καθρέφτης του εαυτού μας για τον οποίο άλλοι ντρεπόμαστε κι άλλοι λυπόμαστε να ομολογήσουμε. Η φράση «τρέχω σαν τον Βέγγο» που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα όλο και συχνότερα, υποδηλώνει το πόσο αληθινός ήταν αυτός ρόλος σε όλους μας....
Του Βασίλη Χιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου