Πρώτη φορά που τους είδα ήταν την πρώτη χρονιά που ήρθα να ζήσω εδώ. Πήρα την μαμά μου τηλέφωνο εκστασιασμένη και της έκανα περιγραφή των πουλιών. Γνώριζα πως οι κορμοράνοι ήταν πουλιά αλλά δεν είχα δει ποτέ μου από κοντά. Αυτοί λοιπόν ήταν οι κορμοράνοι. Είχα ήδη παρακολουθήσει σμήνη γλάρων και αγριόπαπιες, σπάνιες στην περιοχή αλλά όλο και κάποιες μας τιμούν με μιά επίσκεψη.
Τέτοιο όμως θέαμα δεν το είχα ξαναδεί. Ηταν σαν να παρακολουθούσα μιά γιορτή.
Ααααα ήτο το επιφώνημα και τους ερωτεύτηκα σφόδρα. Τόση χάρη, τόση χαρά, τόσα παιχνίδια, φωνούλες, μεγαλοπρεπή ανοίγματα των φτερών. Και μιά αξιοσημείωτη ευλυγισία, η ορμή και ο τρόπος που καμπυλώνουν το κορμάκι τους γιά να βουτήξουν. Υπέροχοι, απλά υπέροχοι!
Είχα χαζέψει την πρώτη χρονιά που τους πρωτοείδα, ξεροστάλιαζα στο μπαλκόνι να τους χαζεύω. Κι' αργότερα να κολυμπάω μαζί τους. Νομίζω πάντως πως η ωραιότερη φορά ήταν πέρισυ, αν θυμάμαι καλά. Ηταν η θάλασσα λάδι και στα είκοσι μέτρα κολυμπούσαν καμμιά εκατοστή, ίσως και παραπάνω κορμοράνοι. Ηταν εντελώς ακίνητοι γιά ώρα πολλή, άφηναν το αεράκι να τους πάει όπου ήθελε. Μικρές στιγμές μεγάλης ευτυχίας, ένα ακόμα δώρο της ζωής στην εξοχή.
Και κάθε χρόνο είναι πιστοί στο ραντεβού τους. Φέτος έκατσαν μόνο μιά μέρα και πολύ στεναχωρήθηκα που ξύπνησα την επόμενη και δεν τους βρήκα να κολυμπάνε στην περιοχή. Βέβαια είχα ξυπνήσει με τουφεκιές, ο γνωστός άγνωστος ψυχανώμαλος. Ισως τρόμαξαν κι' έφυγαν. Η ίσως είναι κάπου κοντά και ξανάρθουν μιά από αυτές τις ημέρες, συνήθως μένουν λίγες μέρες να ξαποστάσουν.
Και σήμερα ανακάλυψα πως ο μόνιμος της περιοχής, ξέμεινε πέρισυ μόνος του και ξεχειμώνιασε στην περιοχή, είναι ακόμα εδώ. Απίστευτο! Ημουνα σίγουρη πως θ' ακολουθούσε το κοπάδι. Συγκινήθηκα.
Ανθρωποι ή κορμοράνοι, αναρωτήθηκα κάποια στιγμή. Σε ποιό βασίλειο θα ήθελα ν' ανήκω. Νομίζω πως η απάντηση είναι προφανής. Πάντως έχω μάθει ν' αντιγράφω το άνοιγμα των φτερών τους.
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
"Μην περπατάς μπροστά μου, ίσως να μην μπορέσω να σ'ακολουθήσω,
Μην περπατάς πίσω μου, ίσως να μην μπορέσω να ηγηθώ.
Περπάτα δίπλα μου. Να'σαι μοναχά ο φίλος μου!!"
"Albert Camus"
ΨΗΓΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη· λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)