Νόμοι περί ευθύνης υπουργών

Δεν γνωρίζω πόσοι από το μεταπολιτευτικό προσωπικό διάβασαν την «Ασκητική» του Καζαντζάκη. Αλλά και να το έκαναν, σίγουρα δεν πρόσεξαν και δεν έκαναν πυξίδα της ζωής τους την προτροπή του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα «ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω».
Οποιος έχει διαφορετική άποψη, ας ρίξει μια ματιά στους νόμους περί ευθύνης υπουργών ή καλύτερα περί απαλλαγής υπουργών από κάθε ευθύνη. Αν πάλι συνεχίσουν να αμφιβάλλουν, ας κάνουν τον κόπο να ρωτήσουν τους πολίτες γιατί δεν πιστεύουν πως και τώρα που η χώρα βρίσκεται στο κρισιμότερο σταυροδρόμι της νεότερης ιστορίας θα κάνουν το καθήκον τους αναλαμβάνοντας ευθύνες και κόστος.
Δεν πιστεύουν γιατί οι πολιτικοί δεκαετίες τώρα δεν έκαναν το καθήκον τους για να προστατεύσουν τη χώρα από τις κακοτοπιές, δεν έκαναν αυτό που έπρεπε για τους πολίτες, γιατί δεν τους ενδιέφεραν οι πολίτες, αλλά η δική τους εικόνα, η επανεκλογή τους και ορισμένους ο πλουτισμός τους. Αλλά επιτέλους ας επιδείξουν για μία φορά γενναιότητα. Ας παραβλέψουν το πολιτικό κόστος και ας αναλάβουν την ευθύνη να σηκώσουν την Ελλάδα, ακόμα κι αν αυτοί πέσουν.
Τώρα θα κριθούν από την προσπάθεια να ανταποκριθούν στην καζαντζάκειο έννοια του χρέους να σώσουν την πατρίδα, να συμβάλουν στην αναγέννηση της κοινωνίας, την αναβάπτιση της χώρας. Οι πολίτες απαιτούν να αλλάξουν όλα, αλλά πρώτα να σωθεί η χώρα από την καταστροφή. Γιατί σε μια κατεστραμμένη χώρα δεν υπάρχει χώρος, ούτε δυνατότητες για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές.